Israel nennt den Krieg von 1948 seinen «Unabhängigkeitskrieg». Und genau das ist er für den jüdischen Staat auch gewesen. Am Ende des Krieges stand Israel als freier und unabhängiger Staat da. Siegreich über mehrere arabische Armeen, die nach der Unabhängigkeitserklärung versuchten, die damals noch kleine jüdische Gemeinschaft zu vernichten. Die Kehrseite des israelischen Sieges heisst Al-Nakba, auf Arabisch soviel wie: Völlige Katastrophe. Gemeint ist die Vertreibung und Flucht der Palästinenser aus dem Teil Palästinas, der damals Israel geworden ist.
Tot op de dag van vandaag blijft de Nakba het collectieve trauma van de Palestijnen, een schande en een ongeluk dat het Palestijnse volk zijn collectieve identiteit geeft. Wat gebeurde er toen? Wat betekent de Nakba, welke gevolgen had het en hoe wordt het vandaag de dag nog steeds gebruikt en misbruikt? Sterker nog, het Israëlische leger verdreef destijds ook delen van de Palestijnse bevolking. Er vonden zelfs massamoorden op Arabische burgers plaats in sommige Palestijnse dorpen.
Richard C. Schneider rekonstruiert und erzählt die Geschichte der Nakba. Er interviewt Augenzeugen sowie (überwiegend israelische) Historiker, die seit den späten 1980er Jahren die Dokumente ausgewertet und die Wahrheit über die Nakba und die israelische Verantwortung aufgedeckt haben. Außerdem spricht er mit palästinensischen und israelischen Politikern. Darüber hinaus zeigt Richard C. Schneider in seinem Film, welche Folgen die Nakba hatte – wie die Menschen bis heute in den Flüchtlingslagern leben, welche Geschichten sie ihren Kindern erzählen, wie sich die Sehnsucht nach der alten Heimat auch ideologisch und politisch entwickelt hat und wie teilweise die Radikalisierung der Palästinenser durch den Anspruch auf die «Rückkehr der Flüchtlinge» in ihre alte Heimat jeglichen Frieden mit Israel ausschliesst.
Denn die Forderung, dass rund vier Millionen Palästinenser in den Flüchtlingslagern (1948 waren es 600.000) nach Israel «zurückkehren», würde das Ende des jüdischen Staates von innen bedeuten. Berichtet wird auch darüber, wie die arabischen Staaten die palästinensischen Flüchtlinge in Stich gelassen haben. Im Libanon etwa haben sie keine Staatsbürgerschaft bekommen. Sie hatten kein Recht, irgendwo anders zu leben als in einem Flüchtlingslager. Sie erhielten weder die Erlaubnis zu studieren, noch zu arbeiten. Selbst Jassir Arafat, der große Palästinenserpräsident, hat sich nicht wirklich um die Flüchtlinge in Gaza und im Westjordanland gekümmert. Die Millionen Dollar, die die Palästinensische Autonomiebehörde erhalten hat, ließ er in privaten Kassen versickern. Gedreht wurde in Israel und den palästinensischen Gebieten. Richard C. Schneider hat mit Betroffenen gesprochen. Am Beispiel einiger palästinensischer Dörfer in Israel wird die Geschichte der Nakba und all ihren Folgen dargestellt.
Met: Fatima Akil, ontheemde Palestijn; Benny Morris, Israëlische historicus; Rashid Khalidi, Palestijnse historicus; Muhammad Asad Kabah, vluchteling sinds 1948; Fayez Arafat, hoofd van het Jaffa Cultureel Centrum; Hisham Abu Savis; Daed Mahmud; Abed Abdi, schilder; Eytan Bronstein, Sochrot; Racheli Merav; Sami Zuhra; Paul Sayah, maronitische aartsbisschop van Haifa en het Heilige Land; Mohammed Radwan; Zienab Radwan
Al Nakba – De catastrofe: vlucht en verdrijving van de Palestijnen (WDR | 2008)
Meer voor jou:
"Dravens Tales from the Crypt" betovert al meer dan 15 jaar met een smakeloze mix van humor, serieuze journalistiek - voor actualiteit en onevenwichtige berichtgeving in de perspolitiek - en zombies, gegarneerd met veel kunst, entertainment en punkrock. Draven heeft van zijn hobby een populair merk gemaakt dat niet in een hokje te plaatsen is.
Mijn blog is nooit ontworpen om nieuws te verspreiden, laat staan om politiek te worden, maar met de actualiteit kan ik het niet laten hier informatie vast te leggen die anders op alle andere kanalen wordt gecensureerd. Ik ben me ervan bewust dat de ontwerppagina voor velen in dit opzicht misschien niet "serieus" lijkt, maar ik zal dit niet veranderen om de "mainstream" tevreden te stellen. Wie openstaat voor niet-statelijke informatie, ziet de inhoud en niet de verpakking. Ik heb de afgelopen 2 jaar genoeg geprobeerd mensen van informatie te voorzien, maar merkte al snel dat het nooit uitmaakt hoe het "verpakt" is, maar wat de houding van de ander er tegenover is. Ik wil niemand honing op de mond smeren om op welke manier dan ook aan de verwachtingen te voldoen, dus ik zal dit ontwerp behouden omdat ik hopelijk op een gegeven moment kan stoppen met het maken van deze politieke uitspraken, want het is niet mijn doel om door te gaan zoals dit voor altijd 
Ik laat het aan iedereen over hoe ze ermee omgaan. U bent echter van harte welkom om de inhoud eenvoudig te kopiëren en te verspreiden, mijn blog is altijd onder de WTFPL-licentie.
Het is moeilijk voor mij om te beschrijven wat ik hier eigenlijk doe, DravensTales is in de loop der jaren een cultuurblog, muziekblog, shockblog, techblog, horrorblog, leuk blog, een blog over gevonden voorwerpen op internet, internet bizar, trash blog, kunstblog, boiler, tijdgeestblog geworden , Scrap blog en grabbel blog genaamd. Alles wat klopt ... - en toch niet. De belangrijkste focus van de blog is hedendaagse kunst, in de breedste zin van het woord.
Om de werking van de site te garanderen, bent u van harte welkom Doe een donatie via creditcard, Paypal, Google Pay, Apple Pay of automatische incasso/bankrekening. Veel dank aan alle lezers en supporters van deze blog!
