Monomanie is een term uit de psychiatrische pathologie van het begin van de 19e eeuw en betekent zoveel als enkelvoudige waanvoorstelling in tegenstelling tot volledige krankzinnigheid. In 2003 was deze term de sjabloon voor de naamgeving van de Hamburgse band Van Mono Inc. en hit 10 jaar later in 2013 Van Mono Inc. weer een hoofdstuk in haar werk! Joachim Witt en Mono Inc. meesterbrein Martin Engler zijn goede vrienden geworden sinds Witts laatste cd en zo kwamen ze op het idee om een gezamenlijk nummer te maken. Maar als het ging om de vraag wie in welke taal moest zingen, konden de twee aanvankelijk niet met elkaar overweg. Maar toen Witt een Engels couplet had geschreven en Martin een Duits refrein, werden de hersenen van beiden pas echt actief. De liefde voor muziek heeft de twee polen met elkaar verbonden en met “Nimmermehr” slaagt de Hamburgse rockband erin zichzelf opnieuw uit te vinden, trouw te blijven aan hun geluid en toch een nieuwe Mono Inc.-dimensie op de markt te brengen. De veelgeprezen voorganger ‘After the War’ was al een winnaar, en nu is het nieuwe album ‘Nimmermehr’ opnieuw een geweldig moment van sfeervol rockentertainment.
Zoals reeds vermeld zijn Martin Engler en Joachim Witt goede vrienden en vieren ze elke week hun “Living Poets Club”. Joachim profiteert van het feit dat Martin een uitstekende kok is; Witt zelf kan niets aan het fornuis, maar geniet van voortreffelijke gerechten. Als onderdeel van deze ‘Living Poets Club’ ontstaan absurde ideeën. Eén daarvan was het doen van een gezamenlijk nummer, wat op het eerste gezicht niet verrassend was, maar als het ging om de vraag wie in welke taal moest zingen, konden de twee aanvankelijk niet echt met elkaar overweg, omdat Witt traditioneel zingt in het Duits en Engler in het Engels. Maar toen Joachim een Engels couplet schreef en Martin een Duits refrein, werden de hersenen van beiden pas echt actief. Het resultaat is een nummer waarin Martin zich door Joachim liet inspireren om het Duitse refrein te behouden, waarna Joachim een puur Duits couplet indroeg. Het resultaat draagt de naam “No way too far” en “zou mensen moed moeten geven”, zeiden de Mono Inc.-zanger en Witt in koor.
Gedragen door deze inspiratie ontstonden er vrijwel in een flits een paar nummers in het Duits, waar de band erg blij mee is. “Stilstaan zou voor ons de creatieve dood betekenen. Daarom hebben we deze stap gezet en willen we dit nieuwe facet graag aan de fans presenteren.” Muzikaal kan Mono Inc. worden ingedeeld tussen alternatieve en donkere rock en hun albums worden gedragen door een serieuze, soms donkere sfeer. Gemeenschappelijke thema’s die naar voren komen zijn verlies en scheiding. Naast de hoofdinstrumenten van de bandleden in de vorm van gitaar, bas en drums, worden er bij concerten ook andere instrumenten gebruikt, zo maakt Martin Engler graag gebruik van akoestische gitaar en piano. Hoewel de band uit Duitsland komt en daar, afgezien van enkele concerten in het buitenland, voornamelijk optreedt, zijn de teksten van Mono Inc. tot nu toe zonder uitzondering in het Engels. Met “Nimmermehr” komen voor het eerst Duitse teksten aan bod, die schitteren van lyriek en poëzie en de grote melodieën meteen pakkend zijn. Een jaar na het top 10-album "After the War" presenteert Mono Inc. zich vol vertrouwen met nieuwe en gevestigde invloeden en blijft onstuitbaar stormen op weg naar monomane wereldheerschappij.
Met het eerste nummer heeft het album een opener die echt een klap uitdeelt. Dit vrolijke, pakkende nummer viel me op toen ik het voor het eerst hoorde en wortelde daar. Neem een populair kinderliedje, laat een kind het voordragen, maak er een zo pakkend mogelijk refrein van, onderstreep het met een NDH-riff, voeg een toetsenbordtapijt toe aan de vulling en je hebt een perfecte hit. Na zes Engelstalige albums is het eerste nummer in het Duits op zijn allerbest en sinds ik het voor het eerst hoorde, merkte ik dat ik het nummer keer op keer voor mezelf fluitte. Het nummer zal zeker de dansvloeren vullen op het volgende gothic feest. En ook al vind je het liedje uiteindelijk niet leuk: "Drie dagen regen, drie dagen sneeuw, dan doet het geen pijn meer." De enthousiaste stijl van het Hamburgse kwartet groeide door de jaren heen uit tot een interessante en plezierige mix van vele beproefde componenten die bekend zijn in het alternatieve rockgenre. De talrijke hitmelodieën op dit huidige album zijn wederom, en zoals je van deze band mag verwachten, zo ongewoon als sneeuw in de Sahara.
“Nimmersatt” maakt indruk met zijn werkelijk enorme verscheidenheid en je kunt altijd nieuwe subtiliteiten in alle stukken opmerken. De donkere gothic rock/pop formatie met Martin Engler (zang), Katha Mia (drums), Carl Fornia (gitaar) en Manuel Antoni (bas) kende ik pas op het Greenfield Festival, maar het overtuigende live optreden was magnifiek. vond het leuk. Om deze reden was ik uiteraard enthousiast over het nieuwe album. Het hele schijfje kenmerkt zich door een zekere warmte, die nog versterkt wordt door de stem van Joachim Witt. ‘Alles dat overblijft’ wordt net zo goed een hit en wordt op wat meer orkestrale wijze uitgevoerd. Na rustigere stukken ‘Euthanasie’ en ‘A better way to die’, gedragen door Martins diepe, melancholische stem, overtuigt ‘The clock ticks on’ en wordt gevolgd door nog een pakkend deuntje, ‘Heartbeat’. Ik kan me “dagen als deze” gemakkelijk voorstellen tijdens het rijden op de snelweg. Zelfs met het langzame ‘I don’t share you’, het rockende ‘Seligheit’ en het stuwende ‘My Deal with God’ kan de hoge kwaliteit van songwriting en productie behouden blijven. Deze sterke plaat eindigt melancholisch en contemplatief met “Nimmermehr”.
Mono Inc. kan over de hele linie overtuigen met hun nieuwste werk. Van de trackkeuze tot de instrumentatie en het hoesontwerp, alles lijkt buitengewoon harmonieus. Muzikaal ergens in de grote wereld tussen Eisbrecher, Oomph!, The Cure, HIM en Nick Cave krijgt de luisteraar een zilveren schijf vol hits voorgeschoteld die ervoor zorgen dat je de band live wilt meemaken. Het typische Mono Inc.-geluid wordt al na de eerste paar seconden duidelijk, aangezien de band ondanks de nieuwe Duitse teksten trouw is gebleven aan hun stijl. Met even emotionele als pakkende songstructuren heeft Mono Inc. een optimaal platform voor hun verfijnde en verfijnde speelvaardigheden. Muzikaal gezien is de plaat meer mainstream georiënteerd, wat niet betekent dat dit werk slecht is alleen maar omdat er overgestapt is op massa-compatibele muziek. Integendeel, het album is niet alleen een must-have voor fans! Het nieuwe album ligt vanaf 9 augustus 2013 in de winkels en iedereen die houdt van de muziek van Rammstein, Eisbrecher, Oomph! of megahart, deze schijf zou erin moeten trekken!
- Gegroet, gegroet zegeningen
- gelukzaligheid
- Mijn deal met God
- Geen manier te ver
- euthanasia
- Alles dat overblijft
- De klok tikt verder
- Een betere manier om te sterven
- hartslag
- Dagen zoals deze
- Ik deel je niet
- nooit meer
[rwp-review id=»0″]