Cyber ​​Polygon 2021: een dag in het leven!

Een cyberaanval of een cyberaanval is de gerichte aanval op grotere, voor een specifieke infrastructuur belangrijke computernetwerken van buitenaf voor sabotage, informatievergaring en chantage. Hyperinflatie is een vorm van inflatie waarbij het prijsniveau zeer snel stijgt. Simpel gezegd, hyperinflatie is oncontroleerbare inflatie met een extreem hoog maandelijks tarief. Een crisis is doorgaans een climax of keerpunt in de gevaarlijke ontwikkeling van een conflict in een natuurlijk of sociaal systeem, dat is voorafgegaan door een omvangrijke en problematische disfunctie gedurende een bepaalde periode en die korter dan langer duurt. Cyber ​​Polygon 2021 organiseert een simulatie van een wereldwijde supply chain-aanval op 9 juli 2021 en zal waarschijnlijk net zo profetisch zijn als Event 201.

In wezen vind ik het belangrijk en nuttig voor bedrijven om zich voor te bereiden op cyberaanvallen. Maar als het World Economic Forum (WEF) van Klaus Schwab erachter zit, is mijn enthousiasme beperkt. Gebeurtenis 201 werd precies een maand later gevolgd door het uitbreken van de zogenaamde “coronapandemie”. In de wereld van vandaag kan een effectieve cyberaanval natuurlijk elk systeem dat met internet is verbonden in gevaar brengen.

• medische hulpmiddelen die mensen in leven houden
• het IoT-ecosysteem (camera's, huisbesturing, sensoren, etc.)
• het IoB-ecosysteem (netwerksystemen - die zijn bevestigd of ondergebracht in of op menselijke of dierlijke lichamen)
• wereldwijd financieel systeem
• Energiesystemen
• Wasserversorgung
• IT-systemen van de overheid
• Militaire en verdedigingssystemen
• ...

In de westerse wereld kennen we praktisch geen honger. Natuurlijk, als je het huis verlaat zonder ontbijt, zal de honger in de loop van de ochtend zeker voelbaar zijn. Maar echte honger omdat je al dagen niet gegeten hebt, dat gevoel kennen we hier hier niet. En toch zullen toekomstige generaties er misschien aan moeten wennen. Onze geglobaliseerde wereld is gevoeliger voor crises dan we denken.

We leven in een geglobaliseerde en zeer gespecialiseerde wereld, en in het rijkere deel daarvan. In de regel hebben we een overvloed aan goederen in de supermarkt en de behoefte lijkt ver van ons verwijderd. In tegenstelling tot onze grootouders die honger, oorlog en ontberingen hebben meegemaakt en daarom in de jaren na de oorlog vaak grote voorraden in hun kelders hadden, zijn de meesten van ons elk gebrek aan basisbehoeften (voedsel, water, elektriciteit) bespaard gebleven of kwamen ze nooit aan ken hem.

We hebben ook particuliere voorzieningen in de vorm van vele verzekeringen en financiële investeringen, en proberen gezond te leven als preventieve gezondheidszorg. Maar we treffen maar weinig voorzieningen om in onze existentiële basisbehoeften te voorzien. We vertrouwen erop dat we altijd genoeg kunnen kopen met het geld dat we beschikbaar hebben, dat er altijd voldoende goederen zullen zijn en dat de staat zorgt voor noodsituaties en crises.

Heel eenvoudig: veel hoogspanningsmasten braken door ijs- en sneeuwval en er was een langdurige stroomstoring (black-out). In die tijd werden de beperkte mogelijkheden van de reddingsdiensten van de staat al snel duidelijk. Zelfs vier dagen na het einde van de sneeuwval waren niet alle locaties weer op het elektriciteitsnet aangesloten. Deze situaties laten zien hoe nuttig particuliere noodvoorzieningen en een goede noodvoorziening zijn. Andere triggers voor een dergelijke crisis kunnen zijn: een financiële crash, een onderbreking van de olie- of gasvoorziening, stakingen en onrust, spanningen of oorlog met de landen die ons voorzien, reactorongevallen, pandemieën / epidemieën, natuurrampen zoals orkanen of aardbevingen, droogte of overstromingen.

De besluitvormingssituatie die samenhangt met het keerpunt biedt doorgaans zowel de mogelijkheid om de conflicten op te lossen als de mogelijkheid deze te verergeren. Dat dit een keerpunt is, kan vaak pas worden gesteld nadat de crisis is afgewend of beëindigd. Als de ontwikkeling een blijvend negatief verloop heeft, spreekt men van een catastrofe (letterlijk zoiets als "achteruitgang"). De supply chain verwijst naar het netwerk van organisaties die betrokken zijn bij de verschillende processen en activiteiten van waardecreatie in de vorm van producten en diensten voor de eindklant via upstream en downstream verbindingen. Het concept van de toeleveringsketen maakt deel uit van het standaardrepertoire van de economie. Het is met name het onderwerp van supply chain management. De toeleveringsketen moet worden onderscheiden van de waardeketen en de transportketen.

ANDREAS POPP: DAT JE VAN DE STOEL HUID !!!