De angst van de man

Het is absoluut angst die mannen ervan weerhoudt het pad van hun hart te volgen. Voorkomt ook vrouwen, alleen de manieren om ze te overwinnen zijn anders vanwege de polariteit van de geslachten. Want bij mannen is het hart de kwetsbare pool bij uitstek, de negatieve pool. Net zoals een vrouw zich alleen aan een man kan overgeven als ze zich veilig voelt in de beschermde ruimte die hij haar biedt, zo heeft ook een man een veilig emotioneel kader nodig om zijn gevoelens verbaal te uiten. Net zoals de meeste mannen helaas vrouwen aansporen om hun baarmoeder te openen en niet begrijpen dat seksuele vereniging alleen tot extase leidt als vrouwen zichzelf vrijelijk geven, zo dringen de meeste vrouwen op hun beurt mannen aan om zich emotioneel te openen, wat er alleen maar toe leidt dat ze zichzelf nog meer afsluiten!

Het feit dat ze hun gevoelens als gevolg van socialisatie altijd hebben onderdrukt, verandert communicatie vaak in een uiting van agressie en frustratie. En inwijdingsrituelen voor mannen, waardoor ze hun angsten en emoties onder ogen zien, bestaan ​​niet in onze samenleving. De behoefte aan bescherming van het mannelijke hart is ook heel anders dan die van de vrouw. Sterker nog, het wordt niet eens erkend in de samenleving, het is zelfs taboe. Niemand zal ontkennen dat vrouwen al duizenden jaren zijn en nog steeds worden blootgesteld aan fysiek en vooral seksueel (hun negatieve, kwetsbare pool) geweld en misbruik. Maar de mannen werden ook emotioneel gekwetst en mishandeld door beide geslachten, let wel! Dit wordt door zeer weinigen gezien en waargenomen omdat het niet zichtbaar is. De effecten zijn net zo verwoestend. Dit leidt tot innerlijke onrust bij mannen, tot afsplitsing van gevoelens en identiteitscrises en angsten, die vrouwen op deze manier en in deze mate niet kennen.

Omdat de vrouw ingebed is in de natuur, ja, zij is de natuur. Ze ervaart de volheid die ze is in en door de natuur. En het vormt de brug van de mens naar de natuur, omdat hij er zelf niet in thuis is. Net zoals de man de brug van de vrouw naar de geest is. «De hoogste roeping van een vrouw is om een ​​man naar zijn ziel te leiden, zodat hij contact kan maken met zijn bron. De hoogste roeping van de man is om de vrouw te beschermen, zodat ze vrij en ongedeerd over de aarde kan wandelen." Dit bekende Cherokee gezegde is heel wijs en deels waar. Alleen een vrouw is in staat om de mannelijke geest te doen ontwaken, vorm te geven, te leiden naar de oorsprong van zijn, worden en vergaan, de vuurtoren te zijn op zijn nachtelijke zeereizen die voorkomt dat het schip van zijn ziel op menig schip neerstort. steen.

Alleen, zonder zijn egodood en de opening van zijn hart die daarmee gepaard gaat, zal hij constant bang zijn om meegesleept te worden in de diepten van de vrouwelijke natuur en seksualiteit. Daarom schrijft Mike Ruppoldt: «Als hij de onvermijdelijkheid van de dood accepteert. Als hij in de dood zijn bondgenoot vindt, niet zijn vijand. Dan kan hij eindelijk zijn ware zelf uitdrukken. Een mens kan pas leven als hij heeft geaccepteerd dat hij al dood is." Dan wordt de vrouw ook een bondgenoot. Ze zal energetisch altijd krachtiger zijn dan hij, maar nu voelt hij het niet langer als een bedreiging voor zijn identiteit, niet langer als een belemmering, maar als een verbinding met de wortels van het leven. Voor het eerst voelt zijn rusteloze geest iets als thuiskomen. En dit huis is liefde.

Door en alleen door de vrouw leert de man de essentie van Eros kennen. Hij zal blijven struikelen in zijn drang om te creëren en vrij te zijn, misschien fouten maken of verkeerde beslissingen nemen, maar hij vertrouwt zowel de vrouw als het leven, wetende dat dezelfde creatieve geest in de natuur woont als in hemzelf.Hij weet dat hij gevangen zal worden, zowel door het leven als door de liefdevolle armen van de vrouw die hij liefheeft. De man is geen eenzame wolf, hij heeft de vrouw net zo hard nodig als zij hem. Maar zijn wereld is geen relatie, maar betekenis en geest en daarmee verbonden - zijn missie. Zonder de vrouw zal hij het nooit kunnen volbrengen. Alleen in wat hij het meest vreest, in de intieme band met de vrouw, vindt hij heil.

– Goran Ivetic