Op de Nieuwsbrief van de "Clear Words Club" Ik kwam onderstaand artikel tegen, waaruit duidelijk blijkt waar de digitale revolutie ons naartoe moet of zal brengen. Er is iets dat Orwell en Huxley ons niet geven, tegen de natte dromen in van zelfverklaarde beveiligingsspecialisten die niets meer zullen brengen dan een zeer massale bewakingsstaat, waarvan we ons de omvang momenteel niet kunnen voorstellen en waarvan ik moet vragen ikzelf: hebben we dat nodig of kan het weg? Ik ben van mening: DIT KAN WEG! VER WEG!
De perversies van de digitale revolutie
Alles kan op de markt worden gebracht... de Corona-ramp als ijsbreker van de digitale revolutie, wat voorheen niet mogelijk was, is nu mogelijk, zeker als het mensen raakt.
In het laatste nummer van een bekend tijdschrift voor elektronicaproductie getiteld "productronic" van Hüthig Verlag (editie 03/2021), las ik voor het eerst de kop op pagina 38: "Micro-elektronica voor de kleding van morgen, geleiders integreren in textiel" en de leidende : “Stel je voor: micro-elektronica wordt een modeaccessoire en geeft kleding nieuwe functies. Met behulp van integratietechnologieën kan kleding in een netwerk worden opgenomen en kunnen in textiel geïntegreerde sensoren worden gebruikt, wat perspectieven opent voor draagbare toepassingen, bijvoorbeeld in e-health".
Het vervolg van het artikel gaat over slimme revalidatiehemden die bijvoorbeeld de spierbewegingen van patiënten met een beroerte meten. Het onderzoek naar de ontwikkeling van "kunsthuid" is mij niet geheel vreemd en ik zie er tot nu toe zelfs wel zin in. Ik lees verder, de kop van de tekst volgt: "Monitoring in ondergoed"... De Italiaanse ontwerper Giulia Tomasello wil bijvoorbeeld met haar project "Alma" taboes over de gezondheid van vrouwen blootleggen en een monitoring van de vaginale flora implementeren. Het team van ontwerpers, een antropoloog en Fraunhofer-onderzoekers ontwikkelt ondergoed met een geïntegreerde pH-sensor: dit moet een niet-invasieve diagnose van bacteriële vaginose en schimmelziekten in het dagelijks leven mogelijk maken en ernstige ontstekingen voorkomen. In het kruis van het ondergoed verzamelt de herbruikbare biosensor gegevens en stuurt deze door naar een module van ongeveer een vierkante centimeter klein..."
Ik heb een korte pauze nodig.
Nog niet helemaal onbekwaam om te denken, gaat mijn hart sneller kloppen bij de gedachte aan kleding in het strafstelsel van de toekomst of voor mensen met dementie. Ik sla snel de pagina om en lees de kop op pagina 40 van het tijdschrift:
"Verbind computer en brein, produceer 3D-implantaten" met als kop: "Een internationaal team van onderzoekers heeft de mogelijkheid van 3D-printen gebruikt om hersenen met computers te verbinden via geprinte 3D-implantaten. Het resultaat van het onderzoek is een prototype van een neuraal implantaat dat kan worden gebruikt om behandelingen voor problemen in het zenuwstelsel te ontwikkelen."
Ik sla het tijdschrift dicht en verbied mezelf na te denken. Op weg naar de koffiemachine begint het denken weer: het is goed, denk ik bij mezelf, dat ik het knikken in mijn dagelijkse yoga-oefeningen heb opgenomen, want hoofdschudden wordt steeds meer een eenzijdige beweging. In het zeer lange paasweekend bouw ik verder aan mijn analoge kamer.
Met vriendelijke groet,
Dieter Ahlborn