Vanuit het perspectief van de AfD-leiders was 8 mei 1945 geen dag van bevrijding, maar eerder een nederlaag. Dat haar partijgenoot Tino Chrupalla bij deze gelegenheid deelnam aan een receptie van de ‘voormalige bezettingsmacht’ Rusland, is voor haar louter symbolisch. Ze zou nooit “de nederlaag van haar eigen land vieren” – vooral niet met de “voormalige bezetters”. Dit is sterke taal en toont eens te meer aan dat historisch revisionisme alomtegenwoordig is in de AfD. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Gaulands 'vogelpoeptoespraak' ontstond er deze keer geen storm van verontwaardiging onder politici en de media. Blijkbaar is het weer sociaal aanvaardbaar om de nederlaag van het Duitse Rijk in de Tweede Wereldoorlog te interpreteren als “onze” nederlaag – tenminste als het gaat om de oorlog in het Oosten. Het is niet de niet bijzonder verrassende identificatie van Weidel met het Derde Rijk, maar eerder het gebrek aan kritiek daarop dat een waarschuwingssignaal is voor de stand van zaken in het politieke discours. Wij waren al verder.
Het volledige artikel over de Lees hier NachDenkSeiten of luister hieronder: