Grafdelver bij Boom Openair

Op zaterdag 31 augustus deed dat Boom open lucht doet zijn naam eer aan, want er kwam metaal uit Eluveitie en doodgraver. De Boom open lucht is een heel jong festival in de regio Boven-Basel, meer bepaald Diegten, dat vanwege zijn versheid waarschijnlijk niet genoeg bekendheid geniet op de evenementenmarkt van het verwende Zwitserse publiek, de reclame alleen trok niet de nodige aandacht en dit weekend ook gewoon vele andere evenementen werden aangekondigd. Deze twee grote namen alleen trokken dus niet al te veel metalheads, want helaas waren er die avond misschien wel 150 tot 200 mensen aanwezig om de twee geweldige bands te vieren. Maar dit was geen reden voor het publiek om zich ellendig te voelen en de concerten waren stuk voor stuk top!

Voor mij persoonlijk was deze familiale setting meer dan goed, aangezien ik sowieso niet zo van de grote openluchtconcerten hou, maar de schaarse toeschouwers moeten een ramp zijn geweest voor de organisatoren. Jammer, want Boom Open Air was echt goed georganiseerd, het ontbrak de bezoekers niet aan eten en drinken, ook niet aan sanitair en waar anders Festivals met dure cashloze systemen hadden dit jaar hun problemen, liet de kleine openlucht de grote organisatoren zien dat je ook met een simpele kaart kan werken, die je voor 50 francs kon kopen om de rest van de avond zonder contant geld te betalen. De locatie was absoluut briljant en het personeel zeer behulpzaam en vriendelijk. Het is dan ook erg jammer dat de organisatoren niet blij waren met meer toeschouwers, want op basis van de bestaande bezoekers zullen de twee dagen nauwelijks vruchten hebben afgeworpen en de uitvoering van nog een Boom Open Air staat dan ook meer dan alleen in de sterren...

De avond opende om 19 uur met een Zwitserse première, de Frankfurt Quietschboys, die met hun rock-'n-roll to the point speelden en teksten geschreven in Hessisch dialect, gebaseerd op internationale hits als "Nothing else matters" van Metallica (I 'll be fatter), "Angie" the Rolling Stones (chicken), Bon Jovi's "Have a nice day" (ik ben bang om te drinken) of AC/DC's "Thunderstruck" (Günther Strack) brachten het publiek echt op gang. De heren hebben hun werk best goed gedaan, al houd ik persoonlijk niet van zulke coverversies en comedy of fun metal à la JBO. Door de lichte regen die op gang kwam en die gelukkig na korte tijd ophield, konden we ons omkleden onder de tent en genieten van het culinaire aanbod. Rond 30 uur zette de Zwitserse Celtic Metalband de toon Eluveitie en wist, zoals gewoonlijk, het publiek vanaf het begin te boeien. Aangezien de meeste bestaande bezoekers er waren vanwege deze band, werd dit concert een absolute thuiswedstrijd en was de band zichtbaar gemotiveerd. Een clean concert, waarbij de vonk meteen oversloeg op het publiek en de volgende bijna 2 uur echt het vuur deed oplaaien. Zoals altijd zette Eluveitie een absoluut briljante show neer!

Rond 23 uur werd het griezelig donker op het podium toen de Reaper het podium betrad. The Grim Reaper bracht ons in de stemming voor het optreden van Grave Digger met een doedelzakintro. De gemaskerde toetsenist Hans-Peter Katzenburg liep langzaam over het podium en bereidde het publiek met de intro voor op het titelnummer van het huidige album "Clash of the Gods". Wat er daarna gebeurde was echt meer dan indrukwekkend als je bedenkt dat Grave Digger al meer dan 30 jaar actief is en de heren allemaal nog geen 30 jaar oud zijn. Meteen vanaf het begin overweldigden de doodgravers met frontman Chris Boltendahl het overige publiek, helaas waren er al enkele vertrokken na het optreden van Eluveitie. Grave Digger knuppelde door hun talrijke klassiekers met een kristalhelder geluid en veel druk. Gitarist Axel Ritt kon zich virtuoos uitleven op de uiterst precieze ritmestructuur van bassist Jens Becker en Stefan Arnold. Het was verbazingwekkend hoe vlekkeloos schoon Axel de meest veeleisende passages kon spelen en geen minuut stil zat, maar bonkte en raasde als een derwisj. En niet te vergeten Chris Boltendahl, wiens raspende stem frisser klonk dan ooit en die lichamelijk fit leek. Het was een geweldige show met een grote amusementswaarde. De heren speelden nummers van hun albums en op het einde waren er drie toegiften. Wat de fans die avond te zien kregen was fenomenaal. Frontman en stichtend lid Chris Boltendahl en zijn mannen rockten het podium bij uitstek en het zou mooi zijn voor de artiesten en de organisator als het publiek talrijker was geweest...

Grave Digger - Intro + Clash of the Gods, Masters of Rock 2013

[rwp-review id=»0″]