Guns N' Roses: gebruikte illusie tijdens het concert in Zürich

We zijn oud geworden. Wij, de fans - evenals wilde rockhelden Axl Rose, Duff McKagan en Slash, drie van de vijf hoofdfiguren van de line-up van de jaren 1993, kwamen gisteren voor het eerst sinds 51 weer samen op het podium. De heren, die nu allemaal tussen de 55 en 118 jaar oud zijn, willen tegen het einde van het jaar XNUMX optredens hebben gedaan als onderdeel van de tour. Guns N' Roses speelde een lang concert in Letzigrund in Zürich en blies een kernachtig stukje rockgeschiedenis nieuw leven in.

Guns N' Roses - Je zou de mijne kunnen zijn [ Zürich Zürich 7 - 6 - 2017 ]

Wat voor het stadion al opviel, was mogelijk de hoogste dichtheid aan fanshirts ter wereld. Zelfs de jonge fans die de hoogtijdagen van de band niet hadden meegemaakt, droegen zwart, geweren en rozen. Maar het concert was zeker geen louter nostalgische gebeurtenis. Zeker, de meeste bezoekers waren ouder dan 40 en waren aanwezig om naar de soundtrack van hun jeugd te luisteren en herinneringen op te halen. Maar blijkbaar is er ook een jonge generatie GnR-fans die pas met hun muziek in aanraking kwam nadat de band halverwege de jaren negentig uit elkaar ging. De band weet vandaag de dag nog steeds nieuwe fans te winnen.

De show in Letzigrund in Zürich was de vijfde van in totaal 19 Europese concerten op de grote reünietournee van Guns N' Roses, die Rose, McKagan en Slash zelf duidelijk als ondenkbaar hadden beschouwd, zoals de tourtitel "Not in this Lifetime". - afkeurend. De muzikanten, die vroeger berucht waren om hun drugs- en gewelddadige uitspattingen en om hun onbetrouwbaarheid, waren halverwege de jaren 20 uitgevallen - totdat de band dit voorjaar verrassend genoeg weer bij elkaar kwam. Ook ontbreken in de originele bezetting de oude pianist Dizzy Reed, gitarist Izzy Stradlin en drummer Steve Adler, die zijn vervangen door Richard Fortus en Frank Ferrer. Hoewel de band de laatste 70 jaar keer op keer is afgeschreven, bewezen ze gisteren dat ze niet achterhaald zijn en nog steeds veel power onder de motorkap hebben. De Amerikanen speelden een bijna drie uur durende, naadloze show die hen nooit verveelde. Na zo'n XNUMX optredens in beide Amerika's staat het programma vast.

Guns N' Roses - Paradijsstad [ Zürich Zürich 7 - 6 - 2017 ]

Na de laatste terroristische berichten werden de veiligheidsnormen voor de eerste grote Zwitserse stadionshow opnieuw aangescherpt en cirkelden drie helikopters om de beurt boven de Letzigrund. Zo waren er geen grotere tassen en rugzakken toegestaan, alleen cosmetica en heuptasjes die niet groter mochten zijn dan een A5-blad. Iedereen werd individueel geklopt en velen moesten drie keer in de rij staan, eerst bij de ingang, waar ze werden weggestuurd, daarna bij de kluisjes voor de verboden spullen achter het stadion en dan weer bij de ingang. Zo wisten de IS-terroristen de levensstijl in Zwitserland te veranderen, ook al hebben ze hier nog geen aanslag gepleegd. De bom tijdens het concert van Ariana Grande in Manchester veroorzaakte een psychologische drukgolf die reikte tot aan de Letzigrund. Helaas wordt het gezonde verstand kennelijk genegeerd, omdat er niet zoiets bestaat als absolute veiligheid. Dat is er niet geweest en zal er ook nooit komen. Als er daadwerkelijk sprake is van een terroristische dreiging, zou de menigte voor het stadion het makkelijkste doelwit zijn, zoals bleek uit de aanslagen voor het voetbalstadion in Parijs, waar buiten de bommen tot ontploffing kwamen...

Guns N' Roses - Huil niet [ Zürich Zürich 7 - 6 - 2017 ]

Het eerste derde deel van het concert had het karakter van een opwarmprogramma, zowel voor de band als voor het publiek. Toen de schemering begon te vallen en de volle maan boven het stadion opkwam, nam de intensiteit van het evenement toe en ging door tot het einde. Alles was aanwezig, de hoge hoed, de dubbelhalsgitaar en het geruite overhemd dat om het middel van de zanger was gewikkeld. Bijna drie decennia zijn verstreken sinds de beste dagen van de band, nu staan ​​ze weer op het podium in de volle Letzigrund in Zürich en het voelde bijna als voorheen. De poses en de gitaarsolo's zijn zoals toen de jongens uit Los Angeles even de grootste rockband ter wereld waren. GnR speelde deze woensdagavond meer dan 25 nummers, waaronder alle grote hits, van "Welcome To The Jungle" tot "You Could Be Mine" tot de ballad "November Rain" tot de grote finale met "Paradise City". De band mixte ook een paar nummers van het laatste Guns N' Roses-album "Chinese Democracy", uitgebracht in 2008, in de set. Naast eigen nummers speelde GnR ook tal van covers, waaronder "Black Hole Sun" ter nagedachtenis aan de onlangs overleden Soundgarden-frontman Chris Cornell.

Duff McKagan ziet er echt goed en gezond uit, wat in het verleden niet is gezien. Axl Rose was onder de indruk van hoe goed zijn stem, die raspte in het lage register en schuurde in het hoge register, stand hield. En de solo's van Slash zijn hoe dan ook episch. Ze citeerden Chuck Berry, de filmmuziek van "The Godfather" en Pink Floyd en zelfs toen kwamen ze niet aan het einde. Het concert duurde ruim twee en een half uur, miste geen hit en bood toch een paar minder bekende nummers. Slash hield de hele nacht zijn bril op, maar wisselde bij elk nummer van gitaar en deed wat van hem werd verwacht. Helaas kwam de beroemde gitaarriff van "Sweet Child O' Mine" zonder de sprankelende elegantie van het origineel en de meeslepende solo in "November Rain" klonk wat leeg. Hetzelfde geldt voor de hele band. Het interesseert niemand dat Richard Fortus eigenlijk beter gitaar speelt dan Slash, want hij is Slash niet. Voor het feit dat een hereniging van de kern meer dan 20 jaar ondenkbaar leek en bij elke gelegenheid voor het leven werd uitgesloten, was de prestatie geweldig. In deze cast is GnR geen groep oude vrienden, maar een stel ruziënde koppige koppen die vanwege het geld en dankzij een zekere leeftijdswijsheid bij elkaar zijn gekomen en deze rol absoluut professioneel spelen. Wie lust of passie verwachtte, was beslist op de verkeerde plaats.

Guns N' Roses - Novemberregen [ Zürich Zürich 7 - 6 - 2017 ]

Naarmate het concert vordert, neemt de vreugde over de terugkeer van de band geleidelijk af. Axl wisselde vaker van leren jassen, overhemden en hoeden dan Lady Gaga of Madonna waarschijnlijk ooit deden, mega-oversized ringen glinsterden op zijn handen en toen hij zijn zonnebril afzette, bleek dat hij eyeliner droeg. Tijdens zijn gastoptreden als zanger van AC/DC afgelopen zomer liet Axl op indrukwekkende wijze zien dat hij het nog steeds heeft, zelfs op ruim 50-jarige leeftijd. Voor de toegangsprijs van 120 frank moesten rocklegendes als Guns N' Roses meer bieden dan alleen muziek en dus schitterden schedels, graffiti, rook en rocksterren levensgroot op drie enorme schermen en knalde het vuurwerk keer op keer. Voor het materiaal waren 24 vrachtwagens nodig, die pal naast het stadion geparkeerd stonden. Ondanks de gigantische tournee en een paar kilo rijkdom zijn de mannen in topvorm. Axl sprint in het rond, vloekt zo vaak hij kan en stak de middelvinger op in het eerste nummer. Slash kan nog steeds diep op zijn knieën gaan en speelt zijn solo's vooraan op het podium, in elk nummer en minutenlang, die Axl gebruikte voor korte pauzes en de eerder genoemde garderobewisselingen.

Guns N' Roses speelde krachtig, maar zonder passie. Ze speelden lang, maar zonder verlangen. Maar GnR bereikte ook een indrukwekkend groots moment toen ze Soundgarden's "Black Hole Sun" speelden. Ze deden denken aan de zanger van de band, Chris Cornell, die onlangs zelfmoord pleegde, en ze deden denken aan de jaren 1992-1994 toen ze van het hoofdpodium werden geveegd door grungebands als Soundgarden. Ze doen het als veteranen, als overlevenden van de rockbusiness, om de doden te herdenken. Chuck Berry, Chris Cornell, maar ook Prince, Gregg Allman, Pink Floyd en AC/DC, ze zijn allemaal op de een of andere manier geëerd met een coverversie. Guns N' Roses domineerde 25 jaar geleden het moment en verspeelde het vakkundig. Maar de illusie is weg. Tegenwoordig lijken ze zichzelf te accepteren als onderdeel van de geschiedenis, als een historische band. Op deze avond kon je je voor veel geld weer helemaal onderdompelen in de jaren 90. Je weet niet precies hoe het toen was - er werd zoveel verheerlijkt. Desalniettemin een mooie reis terug in de tijd, waarin halverwege de jaren vijftig een kernachtig stukje rockgeschiedenis nieuw leven werd ingeblazen en een duidelijk bestaande honger naar wederopbouw werd gediend.

Guns N' Roses - Ik wou dat je hier was [ Zürich Zürich 7 - 6 - 2017 ]

setlist:
Looney Tunes
De Equalizer (Harry Gregson-Williams-lied)

1. Het is zo makkelijk
2. Mr Brownstone
3. Chinese democratie
4. Welkom in de jungle
5. Dubbel pratende Jive
6. Betere
7. vervreemd
8. Leef en laat sterven (vleugelcover)
9. Rocket Queen
10. Je zou de mijne kunnen zijn
11. Nieuwe roos (The Damned Cover)
12. Dit is liefde
13. Burgeroorlog ("Voodoo Child" Outro)
14. Black Hole Sun (Soundgarden-cover)
15. Coma
16. Slash gitaarsolo
17. Spreek zachtjes liefde (liefdesthema van The Godfather, Nino Rota Cover)
18. Lief kind van me
19. Mijn Michelle
20. Wish You Were Here (Pink Floyd Cover, Slash & Richard Fortus Gitaarduet)
21. November Rain («Layla» Piano Exit Intro met Axl Rose die Grand Piano speelt)
22. Knockin' on Heaven's Door (Bob Dylan Cover, «Only Women Bleed» Intro)
23. Nightrain

Nog:

24. Don't Cry (The Allman Brothers Band «Melissa» Intro)
25. Whole Lotta Rosie (AC/DC-cover)
26. Paradise City

Je kent mijn naam (Chris Cornell-lied)

[rwp-review id=»0″]