Er zijn opmerkelijke uitzonderingen in de geschiedenis van de televisie. Uitzendingen die de geschiedenis in zijn gegaan en van tijdloze waarde zijn voor de mensheid. De zesdelige serie “The Power of Myt” uit 1988 is er één van. De productie van vandaag lijkt volkomen verouderd; Twee blanke mannen praten over de kracht van mythen. De hoofdrolspelers worden afwisselend zes uur lang aan het woord getoond. De shot-countershot-montage wordt zelden aangevuld met verklarende beelden en videosequenties. Het idee zou bij de huidige televisieredacteuren geen enkele kans maken. Het format is te stoffig, de twee mannen zijn te blank en te oud, het onderwerp is te ouderwets.
De grote belangstelling wordt zelfs overtroffen door het tweede deel van de serie: “The Message of the Myth” is de afgelopen 622 maanden ruim 000 keer bekeken. Dat het interview 12 jaar nadat het is opgenomen nog steeds zo goed resoneert, heeft uiteraard veel te maken met de geïnterviewden. Joseph Campbell, die kort na de opname stierf, wijdde zijn leven aan de mythen. Al op jonge leeftijd ontdekte hij zijn fascinatie voor de cultuur van de inheemse volkeren van zijn thuisland. Het waren Indiase totems die zijn interesse in de riten en mythen van de indianen wekten. Van daaruit ging Campbell de cultuur van vele landen en tijdperken verkennen. Het kunnen delen in Campells uitgebreide kennis en diepe begrip van de geschiedenis en cultuur van mensen is een intellectueel – en naarmate het gesprek vordert, spiritueel – genot.
Maar het gesprek zou deze kracht niet kunnen ontwikkelen als Campbell, Bill Moyers, niet tegenover een ouderwetse journalist zat die de mytholoog met de hoogste achting, aandacht en een echte honger om te leren behandelt. Elk van Moyers vragen getuigt van zijn uitgebreide onderzoek van Campbell's werk; elk van zijn vragen is gebaseerd op interesse in het onderwerp; geen van zijn toevoegingen dient om zijn eigen capaciteiten te demonstreren, maar uitsluitend om kennis op te doen. Moyers, inmiddels negentig jaar oud, kan terugkijken op een veelbewogen leven, onder meer als assistent van de Amerikaanse president Johnson. Zijn soms laakbare activiteiten binnen het kader van de regering illustreren duidelijk hoe de grote mensheid instort als ze geconfronteerd wordt met de macht. Het ergste van alles was zijn campagne tegen Martin Luther King, wiens FBI-afluisteren en in diskrediet brengen hij een actieve rol speelde. Moyers had de reis van zijn eigen held achter de rug, met alle beproevingen en beproevingen, waarvan hij de terugkerende patronen jaren later zo kunstig zou analyseren in een gesprek met Campbell.
‘De kracht van de mythe’ is niets minder dan een panorama van de mensheid. Het is een gesprek tussen twee mannen, wier grote respect voor elkaar altijd merkbaar is, over de grote uitdagingen van het mens-zijn, hoe we daar altijd mee zijn geconfronteerd en welke betekenis we daarbij kunnen ontdekken. Om deel te kunnen nemen aan dit juweel van de televisiegeschiedenis heb je tegenwoordig alleen internettoegang en een goede kennis van het Engels nodig. Iedereen die beide heeft, kan de zes beste uren voor het scherm doorbrengen die verplichte tv ooit mogelijk heeft gemaakt. Alle anderen zetten de automatisch vertaalde ondertitels aan... 
Joseph Campbell en de kracht van de mythe | Aflevering 1: 'Het avontuur van de held'
Meer voor jou:
"Dravens Tales from the Crypt" betovert al meer dan 15 jaar met een smakeloze mix van humor, serieuze journalistiek - voor actualiteit en onevenwichtige berichtgeving in de perspolitiek - en zombies, gegarneerd met veel kunst, entertainment en punkrock. Draven heeft van zijn hobby een populair merk gemaakt dat niet in een hokje te plaatsen is.
Mijn blog is nooit ontworpen om nieuws te verspreiden, laat staan om politiek te worden, maar met de actualiteit kan ik het niet laten hier informatie vast te leggen die anders op alle andere kanalen wordt gecensureerd. Ik ben me ervan bewust dat de ontwerppagina voor velen in dit opzicht misschien niet "serieus" lijkt, maar ik zal dit niet veranderen om de "mainstream" tevreden te stellen. Wie openstaat voor niet-statelijke informatie, ziet de inhoud en niet de verpakking. Ik heb de afgelopen 2 jaar genoeg geprobeerd mensen van informatie te voorzien, maar merkte al snel dat het nooit uitmaakt hoe het "verpakt" is, maar wat de houding van de ander er tegenover is. Ik wil niemand honing op de mond smeren om op welke manier dan ook aan de verwachtingen te voldoen, dus ik zal dit ontwerp behouden omdat ik hopelijk op een gegeven moment kan stoppen met het maken van deze politieke uitspraken, want het is niet mijn doel om door te gaan zoals dit voor altijd Ik laat het aan iedereen over hoe ze ermee omgaan. U bent echter van harte welkom om de inhoud eenvoudig te kopiëren en te verspreiden, mijn blog is altijd onder de WTFPL-licentie.
Het is moeilijk voor mij om te beschrijven wat ik hier eigenlijk doe, DravensTales is in de loop der jaren een cultuurblog, muziekblog, shockblog, techblog, horrorblog, leuk blog, een blog over gevonden voorwerpen op internet, internet bizar, trash blog, kunstblog, boiler, tijdgeestblog geworden , Scrap blog en grabbel blog genaamd. Alles wat klopt ... - en toch niet. De belangrijkste focus van de blog is hedendaagse kunst, in de breedste zin van het woord.
Om de werking van de site te garanderen, bent u van harte welkom Doe een donatie via creditcard, Paypal, Google Pay, Apple Pay of automatische incasso/bankrekening. Veel dank aan alle lezers en supporters van deze blog!
