Megadeth and Slayer - European Carnage Tour

Ultieme top van Thrash Metal: European Carnage Tour 2011, dat is Megadeth en Slayer in een dubbel pakket en dit superpakket stopte half april bij het Volkshaus in Zürich. Naast Metallica en Anthrax behoren Megadeth en Slayer al sinds het midden van de jaren '80 tot de grote vier in Thrash Metal. De twee bands kwamen naar Zürich voor een co-headlinershow en hoe verschillend de twee formaties ook thrash metal interpreteren, ze hebben tegelijkertijd zoveel gemeen - en niet alleen omdat gitarist Kerry King daadwerkelijk heeft geholpen beide bands te vinden. Twee concerten boordevol harde, crashende thrash metal. En omdat de naam staat voor het programma kwamen de trash metal fans massaal toe en verheugden zich over alle brute hymnes en melodieuze volleys van de beste metal muziek.

Op 13 april was het zover, Megadeth en Slayer waren populair in het Volskhaus in Zürich. Met een beetje geluk had ik weer een meet 'nd greet met Megadeth gewonnen, dus je zou vroeg in de avond op het ontmoetingspunt moeten aankomen. Anders dan binnen Forum Fribourg, dit keer ontmoetten ongeveer 10 metalheads Chris Broderick, David Ellefson, Shawn Drover en Dave Mustaine. We moesten even wachten in de voorkamer van het Volkshaus en de hele band kwam meteen naar buiten. Zoals gebruikelijk bij zulke gelegenheden was het allemaal nogal stijf en oppervlakkig, maar desalniettemin was ik blij om de jongens in de ogen te kijken, een paar woorden met ze te wisselen en snel nog een paar foto's te laten maken.

Megadeth and Slayer - European Carnage Tour

Naast de hardcore Slayer-fans zijn er ook veel Megadeth-fans en gelukkig ook veel jongere metalfreaks. Het hele Volkshaus wemelt van de muziekfans en mensen die zwarte gewaden dragen. Als meneer Mustaine met het krullende haar om negen uur het podium betreedt met "Trust", breekt de hel los. Naast het krachtige geluid en het overduidelijke werkplezier merkte Megadave ook dat hij die avond in totaal zeven verschillende gitaren in handen kreeg. Naast de visuele uitstraling past ook de muzikale. Een kleurrijke dwarsdoorsnede door de turbulente carrière van de miljoenenverkoper laat niets te wensen over.

Dat de zwakste fase rond de millenniumwisseling achterwege blijft, deert niemand met gamed evergreens als "Hangar 18", "Sweating Bullets" of het relatief nieuwe riffmonster "Head Crusher". Wanneer mascotte Vic Rattlesnake het podium betreedt bij “Peace Sells”, kennen de juichende golven geen grenzen meer. Met “Holy Wars… The Punishment Due” sluit Megadeth een megaset af, waar ook terugkerende Dave Ellefson en ex-Nevermore gitarist Chris Broderick in topvorm waren. De gezamenlijke buiging op het einde had iets sympathiek en theatraals.

Megadeth kwam, zag en overwon. Er is geen andere manier om de prestaties te beschrijven. Megadeth straalde van precisie en speelplezier. Zoals bij elk concert lijkt Mustaine in het begin bijna gereserveerd en wordt hij pas warmer naarmate het concert vordert. Veel spektakel is er dus niet. Maar waarom? Nummers als ‘Hangar 18’, waarvan het uitgebreide instrumentale gedeelte in alle opzichten werd gevierd, of het luid gezongen ‘A Tout Le Monde’ werk op zichzelf. Met nummers als “Wake Up Dead”, “Symphony Of Destruction”, “Peace Sells”, “My Darkest Hour”, “A Tout Le Monde” en “She-Wolf” leidde Megadeth het enthousiaste publiek door hun meest opmerkelijke jaren. rondde een uitstekend optreden af ​​met het perfect uitgevoerde “Holy Wars… The Punishment Due”.

Zoals altijd deed Megadeth zijn plicht en liet het publiek met goed getrainde nekspieren achter. Wederom een ​​fantastisch concert dat het Volkshaus aan de kook bracht, met veel kracht in de gehoorgangen sneed en werkelijk iedereen mee kon sleuren. Na een ontzettend vermakelijke twaalf nummers kondigt Dave Mustaine veel te vroeg het einde van de show aan. Na een rondje om een ​​toegift verscheen de band nog een laatste keer in de schijnwerpers en hield frontman Dave een korte toespraak over hoe we onze planeet niet zo slecht moeten behandelen en dat alle oorlogen alleen maar zinloos bloedvergieten zijn. Zonder een reactie van het publiek af te wachten, sluit Megadeth hun concert af met “Holy Wars… The Punishment Due”. Onder enthousiast applaus gaan alle vier de muzikanten naar de voorkant van het podium en buigen voor hun fans met de woorden "you've been great, we've been Megadeth" voordat ze uiteindelijk het podium verlaten. Megadeth doodt!

1. Trust
2. In mijn donkerste uur
3. hangar 18
4. Dood wakker worden
5. Gif was de remedie
6. 1,320 '
7. Zwetende kogels
8. Wolvin
9. Hoofdbreker
10. A Tout Le Monde
11. symfonie van vernieling
12. Vrede verkoopt

Als toegift:

1. Heilige oorlogen ... de straf die verschuldigd is

Megadeth - A Tout le Monde - live in Zürich 13.4.2011

Nu zijn de roep van “Slaaaaaaaaayer” steeds vaker te horen. De podiumlichten gloeien bloedend rood, giftig geel of mystiek blauw en “World Painted Blood” dondert uit de speakers. In tegenstelling tot Megadeth is Slayer uiteraard een grote hit. Nadat met het derde nummer een klassieker wordt uitgepakt, is er vanaf nu geen houden meer aan, althans niet in het eerste derde deel van het Volkshaus. De cross van Tom Araya zou weer volledig functioneel moeten zijn en toch waren er tijdelijke bezettingswisselingen: Jeff Hanneman liep onlangs een besmettelijke ziekte op, waardoor Exodus-gitarist Gary Holt aan boord werd gehaald.

Nadat hij met zijn hoofdband door Zuid-Amerika had getourd, had Cannibal Corpse-gitarist Pat O'Brien het genoegen om langs te komen voor de laatste data van de Europese tour. De deathmetaller maakte al snel vrienden in het Volkshaus, want de solo's van Hanneman leken geen problemen op te leveren voor de Amerikaan. Na de melodieuze Megadeth-salvo's leek de ongeëvenaarde brutaliteit van Slayer iets agressiever. Tom Araya verscheen in een goed humeur en genoot ook van de interactie met het publiek. De klassiekers als “War Ensemble” of “South Of Heaven” zijn echt spannend, maar ook de nieuwere nummers worden consequent goed ontvangen.

Slayer - Hate Worldwide - live in Zürich 13.4.2011 april XNUMX

Naast de onmisbare klassiekers van het merk “Angel Of Death” en “South Of Heaven” verrast Slayer je deze avond met de oeroude nummers “Black Magic”, “The Antichrist”, “Dead Skin Mask” en “Seasons In De afgrond". Iedereen die van Slayer houdt, weet wat hij krijgt en dat is uiteindelijk een wild poserend tattoo-model genaamd Kerry King en een allesverpletterende clubgod genaamd Dave Lombardo - die een ongelofelijke knaller gaf bij "Americon".

Halverwege de jaren 80 maakte Slayer enkele van de zwaarste albums die de rockwereld ooit had gehoord. Met de combinatie van heavy metal, elementen van hardcore en de snelheid van speed metal wordt de klassieker ‘Reign In Blood’ met nummers tot 250 beats per minuut beschouwd als een van de snelste en hardste albums uit de rockgeschiedenis. Na een keerpunt eind jaren 90 herenigde Slayer zich in 2001 met de originele bezetting. Sindsdien hebben ze een werkethiek gedemonstreerd die je sprakeloos maakt: ongeveer 150 concerten per jaar en een nieuwe release elke 18 maanden zijn het bewijs van de ononderbroken intensiteit en kracht waarmee Slayer de metalwereld vandaag de dag nog steeds inspireert. De bezwete lichamen en vernielde kelen in het Volkshaus lieten duidelijk zien dat Slayer nog steeds een unieke stoomwals is. Hoogtepunt van de show zijn de laatste vier nummers. Hoe versleten en dood de nummers ook zijn, live zijn de stukken echt een knaller.

1. Wereld geschilderd bloed
2. Haat wereldwijd
3. Was ensemble
4. postmortem
5. Verleiding
6. Dode huid masker
7. Stille schreeuw
8. De antichrist
9. Amerikaan
10. Payback
11. Seizoenen in de afgrond
12. Snuif

Aanvullingen:

1. het zuiden van de hemel
2. Regent bloed
3. Black Magic
4. Engel des doods

Slayer - Raining Blood - live in Zürich 13.4.2011 april XNUMX

Rond 23.00 uur eindigde een geweldige en vooral luidruchtige avond. Beide bands waren zeker geen lompen en lieten echt zien wat ze kunnen. Al met al een zeer boeiende concertavond met een goede sfeer, gemotiveerde bands en liefhebbers die wat beweging nodig hebben. Ja, de avond kon Metalvrienden in extase brengen. De Megadeth-machine presenteerde zich goed geolied, de zuigers en cilinders borrelden op betrouwbare wijze de emissies van bijna drie decennia bandgeschiedenis in de synapsen van het enthousiaste publiek, zoals altijd. Een brok kracht Kerry King en zijn rumoerige vrienden gingen er zoals altijd mee om, zodat men - op een prettige manier, goed opgemerkt - angst en ongerustheid werd. En het publiek deed hetzelfde - honderden luchtgitaren werden tot het uiterste gemarteld en mishandeld door hun eigenaren, sommigen met virtuositeit, en zo leek elke Thrasher waar voor zijn geld te krijgen. Thrash als thrash kan!

Ik bedank YouTube-gebruikers dafrepe71 en Fetisov 45 voor hun video's en art-noir.ch voor de foto's.

[rwp-review id=»0″]