Vandaag hebben we een interessante documentaire voor je die op huiveringwekkende wijze laat zien hoe muziek wordt misbruikt voor marteling en oorlogvoering.
Muziek gaat voorbij aan de geest en raakt de ziel. Muziek is magie. Maar het is juist deze mysterieuze macht over menselijke emoties die er een verraderlijk wapen van kan maken.
Of het nu gaat om een Pruisische mars, een Afrikaanse oorlogsdans of oorverdovende heavy metal muziek - sinds het begin van de oorlog wordt het begeleid door muziek: geluiden en ritmes zijn bedoeld om strijders tot bloeddorst te brengen of tegenstanders uit te putten. Deze laatste creëert zelfs een schattig kinderliedje als het in een eindeloze lus en luid wordt gespeeld. Toen Christopher Cerf, componist van meer dan 200 liedjes voor de kindershow Sesamstraat, hiervan hoorde, was hij stomverbaasd. Samen met filmmaker Tristan Chytroschek wil hij ter plekke uitzoeken wat zijn liedjes en andere muziek te maken hebben met geweld, marteling en dood. Christopher Cerf ontmoet een Amerikaanse soldaat die gevangenen in Guantánamo bewaakt en getuige is geweest van martelingen door middel van muziek. Hij interviewt een ondervragingsspecialist die uitlegt hoe de CIA muziek als kwellingsmiddel gebruikt. Het doel is om de wil van gevangenen te breken door dagenlang ondraaglijk luide westerse muziek te spelen. ‘No Touch Torture’, zo noemt het Amerikaanse leger het. Pas onlangs zijn mensenrechtenorganisaties erin geslaagd de CIA te overtuigen relevante geheime documenten te publiceren.
Cerf's reis brengt hem ook naar een concert van de rockband “Drowning Pool”. Hun lied ‘Bodies’ is een geheim volkslied geworden voor Amerikaanse soldaten in Irak en Afghanistan, maar wordt ook gebruikt om gevangenen te martelen. Christopher Cerf wil van de muzikanten weten hoe zij daarmee omgaan. Ook ontmoet hij een getraumatiseerde voormalige Guantanamo-gevangene die de psychologische kwelling van marteling levendig beschrijft door middel van muziek.
Om echt te begrijpen welke vreselijke dingen muziek bij een mens kan teweegbrengen, durft de componist met zichzelf te experimenteren en zichzelf in de positie van het slachtoffer te verplaatsen. Met een zak over zijn hoofd, alleen in een donkere cel, stelt hij zich bloot aan de geluiden van zijn folteraars.