«Aufgabe von Kunst ist es heute, Chaos in die Ordnung zu bringen.» schrieb Theodor W. Adorno in Minima Moralia und die Organisation und Koordination des Sonisphere Festivals in Basel war von Chaos geprägt, wie auch diverse Bands in Ansagen bemerkten und man konnte am letzten Freitag von Glück sprechen, dass nichts passiert ist. Doch gab es auch Hammershows von Hatebreed, Slipknot, Eluveitie und Iron Maiden. Bands super, Wetter super, Rest nicht. Aber das OK des Zwitserse Sonisfeer kan dit gebeuren, na het moddergevecht van vorig jaar uiteraard presteren… – omdat het erger had kunnen zijn. De geweldige bands maakten het mogelijk om veel over het hoofd te zien en een glimlach op de gezichten van de meeste metalheads te toveren.

Afgelopen vrijdag was het weer zo ver: Sonisphere zette voor de tweede keer en daarna de tenten op Eerste reis in Jonschwil, dit keer vond het festival plaats in het St. Jakobstadion in Bazel, compleet met omkering. Het weer liet zich van zijn goede kant zien en het vrijwel onuitputtelijke aantal bands maakte het mogelijk om de organisatorische tekortkomingen over het hoofd te zien - maar vergeet ze niet, want zodra het festival vrijdag begon, werd duidelijk wat de Sonisphere echt wist te doen: Winstmaximalisatie! Helaas werden de speeltijden van de bands, die van tevoren al x keer veranderd waren, aan het begin van de dag weer veranderd en gecomprimeerd, wat misschien geen enthousiasme veroorzaakte bij fans of bands, maar dat maakte niet echt uit ik persoonlijk.

De polsbandjesruil was amateuristisch georganiseerd en de polsbandjes waren geweldig, want je kunt ze 1:1 kopen voor 120 frank bij Flyerking... 1000 stuks, de link er naartoe was zelfs afgedrukt en dat is nog niet alles, met één kaartje kon je zo krijgen zoveel polsbandjes als je wilde en om vrienden en kennissen blij te maken. Maar dit was nog maar het begin van de georganiseerde chaos, want het festival stond al weken onder een slechte ster, omdat het evenement vanwege gebrek aan toeschouwers van het voetbalstadion naar het atletiekstadion moest worden verplaatst en het niet mogelijk was om profiteer van de betaalde zitplaatsen die er zijn. Iedereen die een zitplaatskaartje kocht, kreeg bij binnenkomst vouchers voor twee drankjes en een worstje. Maar waar kon je in godsnaam de vouchers voor de beloofde gratis drankjes en worst inwisselen? Sowieso wilde 90% van de horecastands niets weten van deze bonnen. Het leek ook vreemd dat zodra je het metalfestival betrad, het eerste wat je zag een etagère was... nou ja - zoiets wist ik tot dan toe niet, maar het kan leuk zijn om Hatebreed-koffie en cake te hebben . Na zo'n concert heeft de vermoeide metalhead een suikerbui nodig...

Sonisphere 2011 // Slipknot - Sid Wilson crowdsurft nadat hij uit een vrachtwagen springt

Maar laten we eerst eens kijken naar de essentie van het festival: de muziek! Helaas kon je daar aan het begin van het festival ook niet echt van genieten: er was een stroomstoring bij Sick Puppies op de Apollo Stage, het hoofdpodium van het evenement, waardoor er opnieuw twijfels ontstonden over de professionaliteit van de organisatie. Bij Cataract op de Red Bull Stage mocht je niet naar binnen omdat de zaal al vol was. De veiligheid werd overgelaten aan enkele studenten en tieners, die ook het twijfelachtige genoegen hadden om teleurgestelde fans voor gesloten deuren weg te sturen, wat gemakkelijk had kunnen escaleren met meer alcoholische fans. Toegegeven, wat zon was op zijn plaats voor ons, dus we luierden op het grasveld bij de Apollo Stage en lieten de aanvankelijke problemen achter ons verdrinken verdampte... en genoot van een beetje Mr Big, wat niet echt bij mijn smaak paste.

So war die erste Show die man wirklich geniessen konnte mit Dave Wyndorf, seines Zeichens Dreh- und Angelpunkt der drogengeschwängerten Monster Magnet. Nach Dave mit seinen Mannen war bereits ein Höhepunkt des Sonisphere’s angesagt: Hatebreed! Einfach grossartig wie diese Jungs es verstanden haben gleich von Beginn weg das Publikum in ihren Bann zu ziehen. Höllisch laut und mit einem so fetten Sound, stillstehen kennen die Jungs nicht. Bei solch fetten Riffs gibt es einfach kein Pardon. Ehrliche Emotionen, ungestüme Leidenschaft, ein fetter Sound und besonders mächtige Energie. Vor der Bohemia Stage setzte sich das Publikum nahezu geschlossen in Bewegung, Jamey Jasta tobte über die Bretter und heizte die schwitzende Meute immer weiter ein und die feierten bei bestem Sound und zu Killer-Tracks wie «Destroy Everything», «This Is Now», «Live For This» oder «Doomsayer» eine riesige Party.

Monster Magnet - Graancirkel (Compleet nummer)

de Eluveitie en Schuifknoop Tegelijkertijd spelen was een klein ongemak dat sommige fans irriteerde, net als de marktplaats, die totaal niet van deze wereld was, want wie koopt slippers op een metalfestival? Op alle talloze festivals die ik heb bezocht, heb ik nog nooit slippers te koop gezien! Dat er 4 dl water voor 5 frank werd verkocht, past wederom in het hele plaatje van winstmaximalisatie, maar dat is nog niet alles, er mochten geen flessen verkocht worden op de stands terwijl mensen openlijk met feestvaten naar binnen liepen. Ik weet niet hoe opgewonden Iron Maiden zou zijn als ze wisten dat je zonder obstakels met wapens naar binnen kon lopen. Ik heb veel gezien, maar ik heb zelden zoiets belachelijks en onprofessioneels gezien, want zelfs het gebruik van een raketwerper zou geen probleem zijn geweest.

Maar laten we teruggaan naar de muziek, uiteraard verdienen andere Sonisphere-exponenten zoals Hammerfall, Mastodon en anderen erkenning Eluveitie, die allemaal geweldige shows boden en de fans absoluut konden overtuigen. Ook Chrigel van Eluveitie merkte de organisatorische chaos op en probeerde met humor de zaken wat lichter te maken, Chaosfeer is maar één van de gebruikte uitdrukkingen. Zoals altijd bood zijn band wat er van hen verwacht werd met hun melodieuze death metal met Keltische melodieën: rock, groove, dance, jump, sound, dream, let go.

Sinds vorig jaar (medicijn)Overlijden van Slipknot-bassist Paul D. Gray De band uit Iowa heeft slechts zelden opgetreden. Ondanks of misschien wel juist daardoor Schuifknoop een echt vuurwerk. Op het hoofdpodium gaven ze een rendez-vous die furieus en krachtig was. Ondanks daglicht en zon bracht de bizar-clownachtige metalband de kijk- en luisterervaring naar sferische hoogten. Joey Jordison en zijn drumstation verpesten zichzelf ook in de rotor en naast pyrotechniek trad Slipknot stagediven op. Het optreden duurde ongeveer 90 minuten, wat veel toeschouwers het leven kostte en zowel helpers als helpers een paar drukke minuten bezorgde. Helaas kon je de Apollo Stage-schermen van achteren nauwelijks zien.

Sonisphere 2011 - Dawn of the Joggeli

De eetstalletjes in de Sonisphere (niet die in de hal) waren verschrikkelijk hygiënisch. Kant-en-klare hamburgers lagen open in een doos. Het geld werd met blote handen aangenomen en vervolgens gebruikt om de kaas op het vlees en het broodje en het vlees samen te drukken. Enkele seconden later krabt dezelfde hand over zijn gezicht, raapt het afval van de vloer en gaat dan weer ongewassen eten. Niet één persoon op de stand doet dit, nee, iedereen doet het en in het muntenrek lagen frietjes en geld, soms door en door eten. Ik wens je een goede eetlust. En vrienden, 9 frank voor een stuk pizza van 4 stuks is niet alleen een beetje overdreven, het grenst ook aan exorbitant, dus je hoeft alleen maar een slok water te nemen uit het bekertje met de gouden rand

Maar laten we teruggaan naar de muziek, want er zijn nog steeds grote headliners zoals Alice Cooper en... Iron Maiden anstehen. Auch wenn es Mr Cooper nicht schafft, mich stimmlich zu beeindrucken, so ist es doch spannend zu sehen für welche Szene der nächste Song wohl herhalten soll. Man hört ihm einfach an, dass «I’m Eighteen» schon lange, lange nicht mehr stimmen kann, seine Vorstellungskraft und Spass am Spiel mit verrückten Requisiten hat dieses Alter zum Glück kaum überholt. Mit einem beeindruckenden Schatz an Vitalität, Energie und Groteske führt uns der 63 jährige Altrocker durch sein Theater aus Kitsch und Selbstinszenierung.

Ze waren helemaal niet cheesy Iron Maiden. Die eiserne Jungfrau brachte zu Beginn überwiegend Songs von «The Final Frontier», ihrem neusten Album und bei welchem ich ums verrecken nicht warm werde. Passend zur neuen Scheibe ballerte das Intro nebst folgendem «Final Frontier» und «El Dorado» aus den Boxen. Die Bühne war, wie fast immer, genauso gestaltet bzw. an den neuesten Output angelehnt, sprich eine Science Fiction Landschaft – gesäumt von zwei Funktürmen nebst Sternenhimmel. Es folgte ein wahrer Klassiker: «2 Minutes To Midnight». Es ist nach wie vor faszinierend, wie topfit die sechs Herren über die Bühne fegen. Und als später auch noch die 20 Meter-Variante über die Bühne glotzt und böse mit den roten Augen funkelt, ist die Welt sowieso in Ordnung. Ok, der Bursche sieht zwar mittlerweile aus wie ein Weltraumschwein, aber verdammt, es ist immer noch Eddie. Screeeeeaaaammmmm for me Basel, Screeeeeeeeeeeeeeeeeaaaaaaaaammmmmmmmmm for meeeee!

Zeer grote bioscoop en lichten schitteren als sterren in het koepeldak en de podiumachtergrond. Op de een of andere manier galactisch mooi. Maar dat was niet alles wat er te zien was: voor veel van de nummers werden enorme stoffen afbeeldingen als theaterdecors naar de achtergrond van het podium getrokken, en Eddie ontbrak ook niet.

Und wieder kamen daraufhin ein paar neuere Stücke («Blood Brothers», «The Wicker Man» und «When The Wild Wind Blows»), bis «The Evil That Men Do» den Block an Klassikern einleitete. Ab diesem Moment war es dann wohl auch um die grössten Skeptiker geschehen: Egal, ob nun die melancholischen Passagen von «Fear Of The Dark» oder die gottgleichen Twin-Leads von «Iron Maiden»: Wer in diesen Minuten keine Gänsehaut bekam oder so derbe mitgröhlte, dass er am nächsten Tag kiloweise Hustenbonbons futtern musste, der hat an dem Abend irgendetwas falsch gemacht!

Iron Maiden live in Sonisphere Basel 24.6.2011 juni XNUMX - Blood Brothers

Taschendiebe, angeblich aus Rumänien, machten als weiteres Übel sämtliche Stages unsicher und so manchen Metalhead um ein iPhone oder Portemonnaie ärmer. War klar, dass es sich bei den Tätern um keine «Metaler» handeln konnte, denn ich hätte noch nie erlebt das sich diese gegenseitig bestehlen. Aber wie sagt man so schön, irgendwann einmal ist das erste Mal, vielleicht gilt dies auch für die Flip-Flops. Zumindest waren Taschendiebe auch schon am Greenfield organisiert (!) unterwegs, dieses Phänomen scheint also so langsam an Open-Airs Usus zu werden.

Ik zou nog veel meer kunnen schrijven over het Sonisphere-evenement van dit jaar, er waren er tenslotte meer Gwar, In Flames, Judas Priest en en en aan het begin. Maar te veel woorden bederven de teksten en dus hoop ik op een vruchtbare voedingsbodem voor kritiek, want op de een of andere manier is dat wat mij steeds te binnen schoot in de chaos die er was. Jonschwil modderbad 2010 komt in je op. Maar zoals we allemaal weten, komen alle goede dingen in drieën en misschien kunnen we volgend jaar eindelijk een professioneel en allround overtuigend festival neerzetten in de keukens van Outfield Productions en het concertbureau Free & Virgin uit Zürich, want dit jaar zijn ze opnieuw allesbehalve Glory-gedekt geweest. Volgend jaar moet er een geweldige line-up zijn om terug te komen... anders sta ik erop Parkeergarage en bekijk het concert gratis an

Sonisphere Iron Maiden - Dans van de Dood 24.06.2011 juni XNUMX

Foto's door Rockslave (Metaalfabriek) en video's van De Verloren Duivel, Meneer NomBidon, gagadumiau, protyreus en Haldi4803.

[rwp-review id=»0″]