Stephenie Meyer, verantwoordelijk voor Twilight Schmus, schrijft niet alleen over glittervampiers en weerwolven, maar ook over sciencefiction:
Onze wereld is binnengevallen door een onzichtbare vijand. Mensen worden gastheren voor deze indringers, hun geest wordt overgenomen terwijl hun lichaam intact blijft en hun leven schijnbaar onveranderd voortzet. Het grootste deel van de mensheid is bezweken.
Wanneer Melanie, een van de weinige overgebleven "wilde" mensen, wordt gevangengenomen, weet ze zeker dat dit haar einde is. Wanderer, de binnenvallende 'ziel' die Melanie's lichaam heeft gekregen, werd gewaarschuwd voor de uitdagingen van het leven in een mens: de overweldigende emoties, de overdaad aan zintuigen, de te levendige herinneringen. Maar er was één moeilijkheid die Wanderer niet had verwacht: de voormalige huurder van haar lichaam die weigerde het bezit van haar geest op te geven.
De bijbehorende film komt volgend jaar in de bioscopen en de trailer maakt in ieder geval nieuwsgierig, maar het verhaal klinkt geeuwend. Vrienden, dit gaat niet over eindtijdgevechten of ander geklets over het einde van de wereld, maar dat ieder mens de gastheer is van een buitenaards wezen. Zoals het Meyer betaamt, wordt deze goede aanpak gebruikt om een liefdesverhaal op te bouwen. Quasi een lichaam met 2 zielen is verliefd op dezelfde vrouw en ten laatste klinkt het nu als het typische slijm...