Hoe farmaceutische bedrijven bedriegen, liegen en bedriegen

"Voor de goede orde: ik beschouw het als een eer dat de farmaceutische bedrijven mij blijkbaar als hun vijand nummer één beschouwen." zegt dr Vernon Coleman. Sommige critici gaan ervan uit dat farmaceutische bedrijven plotseling ‘corrupt’ en ‘oneerlijk’ zijn geworden bij het produceren van de Covid 19-‘vaccins’. Maar dat is niet waar. Coleman riep in zijn boek voor het eerst de farmaceutische bedrijven aan het woord «De medicijnmannen», dat bijna een halve eeuw geleden werd gepubliceerd - in 1975.

Medewerkers van geneesmiddelenfabrikanten zijn al tientallen jaren frauduleus, misleidend en gevaarlijk. De werknemers van de farmaceutische industrie zijn niet alleen slecht geworden. De sector is al vele, vele jaren institutioneel corrupt en achterbaks. De medewerkers strijken altijd de eer op als ze iets nuttigs produceren, maar nemen nooit de schuld op zich als er iets misgaat - zoals zo vaak.

Begin jaren zeventig solliciteerde Coleman naar een baan bij een geneesmiddelenfabrikant om enkele vuile geheimen van de industrie te ontrafelen. Het bedrijf gaf me een baan, maar herkende toen mijn naam en stond erop dat ik een contract tekende waarin ik beloofde niet te schrijven over wat ik ontdekte. Natuurlijk weigerde hij het contract te tekenen! Desondanks slaagde hij erin veel onderzoek te doen en zijn boek te schrijven waarin hij de industrie blootlegde.

Een paar dagen nadat hij «De medicijnmannen» had geschreven, bood een groot farmaceutisch bedrijf hem geld aan voor een lezingentour. Het doel was duidelijk om mij uit te kopen met een aanzienlijke ontslagvergoeding. Ik lachte haar uit en zei “NEE!” («De medicijnmannen» is opnieuw uitgegeven en is nu weer verkrijgbaar). Sindsdien heeft hij herhaaldelijk de farmaceutische bedrijven aan de kaak gesteld. Hier zijn slechts enkele voorbeelden van hoe farmaceutische bedrijven het leven van patiënten bedriegen en in gevaar brengen:

• Geneesmiddelenfabrikanten onderdrukken onderzoek dat zij commercieel gezien lastig vinden. Wanneer uit een onderzoeksproject blijkt dat een nieuw medicijn gevaarlijk is, weigert het farmaceutische bedrijf dat verantwoordelijk is voor het onderzoek de resultaten te publiceren. De waarheid zal natuurlijk op een gegeven moment ‘naar buiten komen’. Maar tegen die tijd hadden vele duizenden mensen kunnen zijn omgekomen of gewond geraakt.
• Geneesmiddelenfabrikanten voeren nooit tests uit die op ernstige problemen met hun producten kunnen wijzen. Coleman gelooft bijvoorbeeld niet dat vaccinmakers genoeg onderzoek doen om te bepalen of hun producten op de lange termijn veilig zijn of dat ze samen met andere producten kunnen worden toegediend als onderdeel van een massaal vaccinatieprogramma. Coleman is van mening dat er dringend behoefte is aan meer onderzoek naar de manier waarop vaccins het immuunsysteem beïnvloeden. (Lees zijn boek «Iedereen die u vertelt dat vaccins veilig en effectief zijn, liegt« om verrassende feiten te ontdekken. Ondanks vele pogingen om het boek te vernietigen, is het nog steeds verkrijgbaar. Alle kranten en tijdschriften weigerden het te recenseren toen het boek werd gepubliceerd).
• De farmaceutische bedrijven hebben het medische establishment opgekocht en gecorrumpeerd met geschenken, geld en gratis vakanties. De corruptie is zo wijdverspreid dat het bijna onmogelijk is om een ​​belangrijke medische raad te vinden die niet wordt bemand door mensen die geld ontvangen of hebben ontvangen van geneesmiddelenfabrikanten.
• Geneesmiddelenfabrikanten gebruiken dierproeven om te ‘bewijzen’ dat hun producten veilig zijn voor menselijk gebruik. Maar dat is fraude. Geneesmiddelenfabrikanten weten dat dierproeven onbetrouwbaar zijn en niet te vertrouwen. Bovendien worden dierproeven door de industrie, de medische wereld en de regelgevende instanties als volkomen nutteloos beschouwd. Colemans boek «Verraad aan vertrouwen» (nu opnieuw gepubliceerd) beschrijft 50 medicijnen die kanker en andere ernstige problemen veroorzaakten in dierstudies, maar die waren goedgekeurd voor menselijk gebruik. Coleman nam een ​​15 meter lange computerafdruk mee naar een commissie van het Lagerhuis - de afdruk bevatte niets anders dan de namen van medicijnen die dieren doden, maar die voor mensen worden voorgeschreven. Coleman wilde dat het Lagerhuis dierproeven zou stopzetten. Er is niks gebeurd.
• De farmaceutische bedrijven doen er alles aan om de waarheid te onderdrukken. Toen Coleman werd ingehuurd om met NHS-personeel te praten over de bijwerkingen van medicijnen, dwongen de bazen van farmaceutische bedrijven het bedrijf hem te ontslaan voordat hij kon spreken. Coleman werd vervangen door een medewerker van een farmaceutisch bedrijf! Toen hij redacteur was van het British Clinical Journal, vroeg een senior executive bij de medicijnfabrikant de redacteur om hem te ontslaan. (Dat deed hij ook.) Het European Medical Journal (dat Coleman had opgericht, geredigeerd, betaald en geëxploiteerd zonder enige reclame van de farmaceutische bedrijven) werd gedwongen te vertrekken na een dure rechtszaak en een gerechtelijk bevel betaald door een pro- vivisectiegroep gefinancierd door de farmaceutische bedrijven, dichtbij. De advocaten van de tegenstander hadden meer knipsels over Coleman dan hij ooit had gezien. Ze hadden ook kopieën van privébrieven, wat Coleman een beetje verontrustend vond. (Uiteindelijk werd Coleman met gevangenisstraf bedreigd, maar hij slaagde erin een boekenuitgever, EMJ Books, uit het puin te redden).
• De meeste grote liefdadigheidsinstellingen worden gecontroleerd door farmaceutische bedrijven. Ze geven enorme sommen geld aan goede doelen om hun producten te promoten.
• Farmaceutische bedrijven betalen enorme sommen geld voor advertentieruimte in medische tijdschriften. Coleman kent geen enkel medisch tijdschrift dat vrij is van wat hij beschouwt als een aanzienlijk belangenconflict. Coleman heeft nooit reclame voor zijn eigen boeken, artikelen of video's geaccepteerd, dus er kan nooit enige twijfel bestaan ​​over zijn onafhankelijkheid.
• Geneesmiddelenfabrikanten verbergen of liegen over de bijwerkingen van medicijnen – soms doen ze dit jarenlang.
• Geneesmiddelenfabrikanten oefenen druk uit op journalisten en redacteuren om geen kritisch materiaal te publiceren. Nadat Coleman een reeks artikelen had geschreven die een medicijnfabrikant niet leuk vond, verdween zijn onderzoeksdossier op mysterieuze wijze uit een archiefkast. De redacteur weigerde de serie verder te publiceren omdat zijn onderzoeksdossier verdwenen was. De druk van farmaceutische bedrijven is wijdverbreid. Nadat Coleman was uitgenodigd om met de Oxford Union te spreken in een debat over vivisectie, werd de uitnodiging ingetrokken omdat geen enkele vivisectionist in dienst van het farmaceutische bedrijf zich tegen Coleman wilde uitspreken. De vivisectionisten waren bang het debat te verliezen, dus annuleerde Coleman de Unie. Lobbyisten van farmaceutische bedrijven hielpen zijn boeken over de hele wereld te verbieden.
• De farmaceutische bedrijven hebben enorme invloed op de juridische instanties die het publiek moeten beschermen.

Verder heeft dr. Vernon Coleman is vereerd dat medicijnfabrikanten hem als hun grootste vijand beschouwen.