Amon Amarth in Metal Valhalla

Waarom "Amon Amarth» Ondanks de sterke verwijzing naar de Noordse krijgers, noemen ze hun stijl niet simpelweg Viking Death Metal, het is niet echt duidelijk, maar dat doet er ook niet echt toe. Het belangrijkste is dat de mannen rond super Viking Johan Hegg verdomd goed geluid en geweldige shows blijven leveren. Het programma beloofde brute death, thrash, black en melodieuze death metal en het was dan ook niet verwonderlijk dat veel metalheads vroeg kwamen opdagen. Het was niet verwonderlijk dat het vol zou zijn, zelfs op een dinsdag. De Vikingen kregen steun uit de VS: Skeletonwitch, Havok en Suffocation waren er om de atmosfeer op te warmen. Een ronduit geweldige line-up, die begin augustus het Metal Walhalla van Zwitserland, de Z7 in Pratteln, op zijn grondvesten deed schudden!

«Amon Amarth» is het speerpunt van melodieuze death metal gebaseerd op Viking-mythen en legendes en met deze band kwam een ​​van de groten van het genre naar Pratteln. In ieder geval sinds hun album «Versus the World», uitgebracht in 2003, zijn de Zweden een hit en hebben ze zich met talloze tournees en festivaloptredens tot de beste live bands gerekend. De avond werd geopend door "Skeletonwitch" uit Ohio en in deze tijd zaten velen bij mooi weer nog op het voorplein te genieten van hun bier na het werk en wachtten op de eerste geluiden. Vanaf het begin kwam "Skeletonwitch" echt ter zake, maar voorlopig werden slechts enkelen voor het podium gelokt. Muzikaal zorgden elementen van thrash, death en heavy metal samen met de zang, die meer aan black metal kan worden toegeschreven, voor een interessante combinatie. Titels als "I am of Death (Hell Has Arrived)" werden door de Amerikanen droog en precies gepresenteerd. Het lukte de heren niet om tijdens hun hele optreden een band met het publiek tot stand te brengen, wat niet echt het doel was gezien de 30 minuten podiumtijd. Integendeel, "Skeletonwitch" zorgde met hun snelle en agressieve geluid voor een geslaagde start van de avond.

Amon Amarth - Vader van de Wolf (live in Z7, Pratteln - 2014)

Het in Denver gevestigde «Havok» is sinds 2004 toegewijd aan thrash metal en heeft tot nu toe drie studioalbums en twee EP's uitgebracht. Ze kregen ook ongeveer een half uur speeltijd, die ze zeer actief gebruikten en zeer aanwezig waren op het podium. Kritiek op maatschappij en politiek is bij hen standaard, verpakt in een snelle en intensieve interpretatie van Bay Area Thrash Metal, waarbij Havok een vrij jonge band van dit genre is en ook moderne invloeden weet te gebruiken. Ook waren er crossover-elementen te horen, waarmee ze meedogenloos de teksten ondersteunden in nummers als «Give Me Liberty... Or Give Me Death». Zonder verder oponthoud begon het New Yorkse "Suffocation", het laatste voorprogramma van de avond. De band werd bijna 25 jaar geleden opgericht en wordt beschouwd als de basis van de brute dood. De heren boden alles wat je van ze mag verwachten, van consequent donker-agressieve grom tot snelle drums en diepe, eenvoudig aan elkaar geknoopte riffs. Helaas lukte dit akoestisch niet helemaal, de drums overstemden de gitaren in de eigenlijk rustigere delen, waardoor de hele uitvoering een beetje langdradig en eentonig overkwam.

Tijdens de podiumombouw kon je al een eerste blik werpen op het indrukwekkende podiumdesign en met de twee enorme drakenkoppen op het podium bereikte de spanning toen zijn hoogtepunt. Slechts een paar minuten scheidden de aanwezige fans van de Vikingen en kort na 22 uur begon het eindelijk! "Amon Amarth" speelde "Father of the Wolf" als eerste nummer en ze deden het zoals je het kent: vanaf het begin klopte elke noot, alle handen schoten omhoog en voor het podium kwam het meteen op gang de start! Het titelnummer van het huidige album volgde met "Deceiver of the Gods". Korte en bondige riffs, een agressief refrein, gecombineerd met lange melodieuze stukken en een pakkende, puur instrumentale overgang, die de hele zaal uitnodigde om mee te zingen. Een goed begin! Zo gebeurde het dat Johan Hegg de aanwezigen pas kon begroeten toen het eerste hoogtepunt van de avond al verleden tijd was: "Metal Mekka Z00 - ready for some metal? Ik wist verdomme dat je dat was!». De eerste roep om een ​​wall of death galmde door de Z7, waarop de zanger droog antwoordde met "nou, zorg ervoor dat niemand gewond raakt" en tegelijkertijd een heerlijk ironische overgang was naar het volgende nummer, "Death In Fire". Er was veel beweging in het voorste deel van de zaal en voor de brug midden in het nummer gingen alle handen weer omhoog. De frontman wist met het publiek te spelen, nam goedgehumeurd een slok van zijn hoorn terwijl de gitaristen precies gespeelde riffs speelden en ging verder met het tweede, veel melodieuzer deel van het nummer. Uiterlijk toen de twee meteen de eerste noten van "For Victory or Death" speelden, applaudisseerde iedereen in het publiek zonder uitzondering.

Over het algemeen langzamer dan de meeste titels, creëerden de sirene-achtige riffs van Johan Söderberg een mystieke sfeer in het nummer "As Loke Falls". Terwijl Olavi hun partijen precies naast hem uitvoerde en Frederik achter hem op de drums, begroetten frontman en bassist vanaf de Drachenkopfe. Het schaarse groene licht zorgde ervoor dat de indrukwekkende podiumdecoraties ook zonder vuur hun optische effect niet misten. Desalniettemin was dit slechts een leuke bijkomstigheid, want de uitvoering van "Amon Amarth" leefde van hun ongelooflijk sfeervolle en gevarieerde liedjes en natuurlijk van Johan Hegg: weg van het podium een ​​bescheiden rustige, nuchtere kerel, transformeert hij tijdens zijn optredens tot een ongelooflijk charismatische, energieke krijger die overtuigt met zijn sfeervolle, authentieke zang. Meneer Hegg bewijst dat hij live net zo indrukwekkend kan pronken met zijn stem als op plaat. Je zou eigenlijk kunnen geloven dat de man de laatste afstammeling van de Vikingen was. De hele band presenteerde zich in goede vorm, de jongens leken in de stemming voor de show en speelden absoluut foutloos en met veel daadkracht.

"Guardians of Asgaard" veroorzaakte beweging in de moshpit zoals bijna geen ander nummer en "Shape Shifter" was het laatste nummer in de rust, dat bijna uitsluitend tracks bevatte van de meer recente albums. Tijdens een korte adempauze staarden alleen de twee draken met griezelig gloeiende ogen in de duisternis. Het aanhoudende applaus van het publiek bevroor toen de verre roep van vogels het tweede deel van het concert inluidde. "Cry of the Black Birds" was het begin van een opeenvolging van hits uit de eerdere platen. «Asator», «Valhall Awaits Me» of «War of the Gods», dit zijn Amon Amarth van vroeger! Het werd episch met «Embrace of the Endless Ocean», het lied vertelt het adembenemende verhaal van een krijger die op weg naar huis droomt van de winterlandschappen, maar wordt opgeslokt door de ijzige golven van de wijde oceaan. Eens te meer bewees «Amon Amarth» hoe melodieus en emotioneel Death Metal kan zijn. En elk nummer wordt uitzinnig gevierd door het publiek.

Amon Amarth live @ z7 Pratteln - Twilight of the Thunder God

Met "Victorious March" kregen meer energieke klanken de overhand en werd het een echte triomftocht door Pratteln. Het publiek had er nog steeds geen genoeg van en dus was het niet verwonderlijk dat de mannen op het podium niet eens deden alsof het laatste nummer van de vaste set echt het einde van de avond was. Zonder aarzelen pakte Johan de hamer uit om de absolute oversong in te luiden: «Twilight of the Thunder God»! Weer gingen alle handen omhoog, lange haren vlogen wild door de lucht en de hele zaal zong mee met het refrein. Toen Johan "if you're loud enough" als voorwaarde stelde voor een laatste nummer, bereikte het display in de zaal maar liefst 115.7 decibel! Geen instrumenten, geen microfoons, het waren alleen de stemmen van het enthousiaste publiek die deze recordwaarde bereikten! Amon Amarth zette vervolgens een grandioze afsluiting neer met de laatste cracker «The Pursuit of Vikings». Meer dan 1500 mensen brulden het refrein - aangemoedigd door meneer Hegg - steeds luider, wat even kippenvel veroorzaakte. Het geheel was simpelweg een onvergetelijke show: geweldige sfeer, hoogwaardig geluid, een uitgebalanceerde en hoogwaardige set, de Zweden lieten zich deze avond terecht vieren! Na het laatste nummer zeilde het juichende publiek weer naar het noorden en men kan concluderen dat men vanavond veel waar voor zijn geld heeft gekregen. Een sfeervolle avond in de "Amon Amarth" met haar optreden als voorheen 3 jaar eerder, waren wederom volkomen overtuigend en maakten van de Z7 een gekkenhuis.

Tracklijst:

1. Vader van de Wolf
2. Hij die de goden misleidt
3. Dood in vuur
4. Voor overwinning of dood
5. Zoals Loke Falls
6. Wij zullen vernietigen
7. Bewakers van Asgaard
8. Shape Shifter
9. Schreeuw van de zwarte vogels
10. asator
11. Omarm de eindeloze oceaan
12. Valhall wacht op mij
13. Oorlog van de Goden
14. Zegevierende maart
15. Twilight of the Thunder God
16. De achtervolging van Vikingen

Amon Amarth - Twilight of the Thunder God (live in Z7, Prattlen - 2014)

[rwp-review id=»0″]