De bekendste vertegenwoordigers van Viking/Pagan Metal zijn terug met «As I Lay Dying»! Amon Amarth plundert tegenwoordig heel Europa en brengt hun half jaar oude album «Surtur Rising» naar het gewone Vikingvolk. Ondertussen wordt «Amon Amarth» vaak met een knipoog de AC/DC van Death Metal genoemd en die reputatie is geen toeval. "Amon Amarth" doet geen grote experimenten met hun opnames - "Surtur stijgende" is geen uitzondering - en ook live zijn de Zweden een betrouwbare bank. Zo zat “Les Docks” in Lausanne afgelopen vrijdag vol toen “Amon Amarth” samen met “As I Lay Dying” en “Septic Flesh” zijn kamp opzette in Zwitserland. En "Amon Amarth" kwam, zag en overwon.
Sinds hun bescheiden begin in 1992 - als een kleine underground band uit Tumba, een buitenwijk in het zuiden van Stockholm, is Amon Amarth erin geslaagd om zichzelf te vestigen als een van Europa's grootste Wiking/Pagan Metal bands door hard werken, intensief toeren en consistent solide albums. . Vanaf het begin onderscheidde Amon Amarth zich van de rest van de genre-achtige metalbands door de Viking-mythologie te gebruiken in hun teksten en graphics. De band had ook een ongelooflijk talent voor het schrijven van epische, memorabele melodieën die het barbaarse karakter van hun kunst onderstreepten.
Precies om 20 uur werd het echt donker en betrad de eerste opener van de avond, «Septic Flesh» uit Athene, Griekenland, het podium. Met hun epische Death Metal, die zich zeer gevarieerd aandiende, variërend van blastbeats tot orkestpartijen, maar ook van boos gegrom tot cleane zang en ook wat Black Metal-elementen verwerkte, wisten ze het publiek vanaf het begin te inspireren. Zeker, «Septic Flesh» is geen geheime tip meer, ze maken tenslotte al meer dan 20 jaar de podia onveilig, maar ze hadden die avond een stel nieuwe fans moeten maken in de 30 minuten speeltijd die aan hen.
Septic Flesh Live Les Docks Lausanne 11 11 2011
Nog bekender is "As I Lay Dying", de "middle" band van de avond na amper een kwartier wisselen. In het publiek, vooral onder de jongere bezoekers, kon je enkele "As I Lay Dying"-shirts onderscheiden en de Amerikanen werden met een navenant groot gejuich op het podium ontvangen. Behoorlijk enthousiast ging zanger Tim Lambert meteen in het begin op volle toeren, maar hij was helaas niet te horen! Het geluid is in eerste instantie ronduit waardeloos gemixt, de drummer overstemt alles en de rest was rustig en vooral uitbreidbaar, maar wordt na twee of drie nummers later wat beter afgesteld, maar het is en blijft instrumentenbrij. Jammer! Omdat "As I Lay Dying" erg speels was. Ongelofelijk hoe zanger Tim Lambert al zingend knalde en het hele podium aan het draaien was. Ook de rest van de band harmoniseerde voortreffelijk en wist het hele publiek mee te krijgen. De topsetlist deed de rest om zelfs de laatste twijfelaar te overtuigen en na een ijzersterk “Condemned” en “Nothing left”, die luidkeels meegebruld werden, kon de wall of death omslaan naar “Defined”. Toen de Californiërs hun set afsloten met "94 Hours", maakten ze een goede indruk als de geluidstechnicus zijn werk maar onder controle had...
Amon Amarth Live Les Docks Lausanne 11 11 2011
Toen kwamen degenen die dit mogelijk maakten Les Docks sinds half oktober was uitverkocht. De lichten gingen weer uit, dit keer voor een wisselpauze van iets meer dan een half uur, maar dan komt het echt op gang. Kreten "Amon Amarth" galmen door de zaal, de blonde Death Vikings komen onder daverend applaus het podium op, zoals de Noormannen na hun lange reizen naar huis terugkeerden. Het podium versierd in de stijl van de nieuwe schijf onder een enorme «Surtur Rising» achterbanner met een vlammend zwaard gloeiend in violet licht. In overeenstemming met het nieuwe werk begonnen de noorderlingen toen ook hun set met "War of the Gods" en lieten ze hun fans vanaf het begin zien waar de hamer van Thor hangt. De overige 90 minuten die "Amon Amarth" die avond zou spelen, boden een levendige selectie uit het werk van de sympathieke Vikingen en vooral één ding keer op keer: veel plezier. Er zijn maar weinig bands die zo nuchter, sympathiek en aardig overkomen als deze heren. Vooral zanger Johan Hegg wist het publiek keer op keer aan te sporen en stond vaak grijnzend van oor tot oor en zijn hand erop aan de rand van het podium om meer en luider applaus te krijgen. En wie zou hem dit willen ontzeggen?
Amon Amarth - Oorlog van de goden @ Les Docks Lausanne, 11.11.11
De Zweden rondom frontman Johan Hegg waren qua sympathiepunten het hoogtepunt van de avond, door de ongeremde leuke manier om in gesprek te komen met het publiek. De "Vikings", die ook niet beknibbelden op de "frietvork" en het publiek nauwelijks rust lieten, onderbraken het geseling herhaaldelijk met spontane mededelingen en grappige commentaren, afgezien van de constant vallende strijdkreten bij de liedjes. Naast de nogal karige podiumdecoratie, concentreerden de Zweden zich vooral op één ding: volume! Van de eerste tot de laatste minuut overstemde «Amon Amarth» alles wat in de zaal gehoord had willen worden. De setlist van de Zweden was die avond zeker net zo wisselvallig als hun podiumpresentatie. De ene hit volgde op de andere, "Destroyer of the Universe" werd gelijk in het begin uitgebracht, kort daarna gevolgd door "The Pursuit of Vikings". Er was weinig tijd om diep adem te halen. Je kon letterlijk het zweet en de adrenaline in de lucht proeven.
Prachtig om naar te kijken en waarschijnlijk nog meer reden om initiatief te tonen was de energie die de heren zelf op het podium lieten zien. Er werd van voor naar achter gebonsd, dus je moest wel besmet zijn. Het moet sowieso gezegd worden dat de sfeer de hele avond ronduit fanatiek is. Vuisten en franse vorken worden bij elke gelegenheid uitgegooid. Geen vrienden, kinderverjaardagen zien er anders uit. Nadat het machtige «Death in Fire» voorbij zou zijn, begon het publiek luid te brullen voor toegiften. Natuurlijk kon "Amon Amarth" hun fans deze wens niet onthouden en bij de eerste klanken van het volgende "Twilight of the Thunder Gods" werd er direct gejuicht en de zaal ging mee.
Schemering van de donder God_Amon Amarth_11.11.11 Les Docks
Nog een laatste keer konden ze "Amon Amarth" vieren en luidkeels klonken "We are Guardians, Guardians of Asgaard"! Onder daverend applaus en verschillende toegiften verlieten de Zweden uiteindelijk het podium. Een beleving voor de oren! In alle opzichten een onvergetelijke avond! Nummers van "Surtur Rising" deden het net zo goed als de oudere dingen, maar "Amon Amarth" had waarschijnlijk 70 minuten ABBA kunnen coveren en mensen zouden nog steeds in paniek zijn geraakt. Duidelijk een verdomd goede metalshow. «Amon Amarth» waren, zijn en zullen altijd live een kracht zijn. Kom snel terug, Vikingen!
Setlist voor deze avond was:
- Oorlog van de Goden
- Runen voor mijn geheugen
- Vernietiger van het heelal
- Leven zonder spijt
- De achtervolging van Vikingen
- Voor overwinning of dood
- Varyags van Miklagaard
- Slaven van angst
- Rijd voor wraak
- Een beest ben ik
- Omarm de eindeloze oceaan
- Opoffering van de vrije wil
- asator
- Dood in vuur
- Twilight of the Thunder God
- Bewakers van Asgaard
Toegift:
Hieronder een backstage video van de mannen aan de start van de tour in Stuttgart:
Amon Amarth-Stuttgart, Duitsland
[rwp-review id=»0″]
Meer voor jou:
"Dravens Tales from the Crypt" betovert al meer dan 15 jaar met een smakeloze mix van humor, serieuze journalistiek - voor actualiteit en onevenwichtige berichtgeving in de perspolitiek - en zombies, gegarneerd met veel kunst, entertainment en punkrock. Draven heeft van zijn hobby een populair merk gemaakt dat niet in een hokje te plaatsen is.
Mijn blog is nooit ontworpen om nieuws te verspreiden, laat staan om politiek te worden, maar met de actualiteit kan ik het niet laten hier informatie vast te leggen die anders op alle andere kanalen wordt gecensureerd. Ik ben me ervan bewust dat de ontwerppagina voor velen in dit opzicht misschien niet "serieus" lijkt, maar ik zal dit niet veranderen om de "mainstream" tevreden te stellen. Wie openstaat voor niet-statelijke informatie, ziet de inhoud en niet de verpakking. Ik heb de afgelopen 2 jaar genoeg geprobeerd mensen van informatie te voorzien, maar merkte al snel dat het nooit uitmaakt hoe het "verpakt" is, maar wat de houding van de ander er tegenover is. Ik wil niemand honing op de mond smeren om op welke manier dan ook aan de verwachtingen te voldoen, dus ik zal dit ontwerp behouden omdat ik hopelijk op een gegeven moment kan stoppen met het maken van deze politieke uitspraken, want het is niet mijn doel om door te gaan zoals dit voor altijd 
Ik laat het aan iedereen over hoe ze ermee omgaan. U bent echter van harte welkom om de inhoud eenvoudig te kopiëren en te verspreiden, mijn blog is altijd onder de WTFPL-licentie.
Het is moeilijk voor mij om te beschrijven wat ik hier eigenlijk doe, DravensTales is in de loop der jaren een cultuurblog, muziekblog, shockblog, techblog, horrorblog, leuk blog, een blog over gevonden voorwerpen op internet, internet bizar, trash blog, kunstblog, boiler, tijdgeestblog geworden , Scrap blog en grabbel blog genaamd. Alles wat klopt ... - en toch niet. De belangrijkste focus van de blog is hedendaagse kunst, in de breedste zin van het woord.
Om de werking van de site te garanderen, bent u van harte welkom Doe een donatie via creditcard, Paypal, Google Pay, Apple Pay of automatische incasso/bankrekening. Veel dank aan alle lezers en supporters van deze blog!
