Ja, dat was iets gisteren! Megadeth speelde op het Freiburg Forum als onderdeel van de Priest Feast Tour en de band stelde de fans meer dan tevreden. Helaas duurde het maar een uurtje, geen wonder aangezien ze “slechts” supporters waren van Judas Priest, maar deze 60 minuten stonden bol van harde, verpletterende Thrash Metal. Nummers als “A Tout Le Monde”, “Washington Is Next!”, “Wake Up Dead” en “Symphony Of Destruction” werden gespeeld en sorry, beste Priest-discipelen, Megadeth leek duizend keer overtuigender dan de daadwerkelijke headliner. avond. Hieronder zie je hoe het was, met een paar foto's, starend en bewegend.

Metaal sterft nooit! Onder dit motto vertrokken we gisteren richting Forum Fribourg, vlakbij Granges Paccots, de Saane-wijk van het wit/zwarte kanton, met zijn grotendeels tweetalige inwoners. Toen we daar aankwamen, kregen we een enorm gebouw te zien dat waarschijnlijk gemakkelijk twee keer zoveel publiek had kunnen huisvesten. Clash Of The Titans in 2009 of in ieder geval iets soortgelijks, je had dit metalspektakel kunnen noemen. Judas Priest, een band die zich al 40 jaar aan heavy metal wijdt, heeft verschillende ups en downs meegemaakt, is uit elkaar gegaan en weer bij elkaar gekomen en, last but not least, is onderweg met hun nieuwe album Nostradamus en een select aantal selectie van bandjes. De Britten worden gesteund door niemand minder dan Testament en Megadeth. Maar eerst één ding tegelijk...

Door kleine discrepanties kon ik met een beetje geluk een meet 'nd greet met Megadeth winnen, die uiteraard ook open stond voor 3 andere metalheads, al wilden er 2 op dat moment niet op het ontmoetingspunt verschijnen. De supervisor van Megadeth besloot nog een kwartier te wachten en gedurende deze tijd begon Testament op de snaren te slaan. Helaas heb ik de avond dus niet vanaf de eerste minuut kunnen volgen en op een gegeven moment moest ik zeggen dat ik eigenlijk liever Testament had gezien dan dom in de wereldgeschiedenis te staan ​​staren naar gaten in de lucht. Dus zonder de twee vermisten vertrokken we richting de backstage van Megadeth.

Toen we daar aankwamen was er een korte wachttijd in de voorkamer en de hele band kwam meteen naar buiten, eerst James, daarna Shawn, Chris en als laatste Dave. Zoals gebruikelijk bij zulke gelegenheden was het geheel nogal stijf en oppervlakkig, maar toch was ik blij de jongens in de ogen te kunnen kijken en een paar woorden met ze te kunnen wisselen, ook al was het niets wereldschokkends. Maak snel een paar foto's, laat de cd signeren en ga naar het testament

Ik kon dus alleen het laatste derde deel van Testament volgen. De band rond de cultachtige Chuck Billy, nu op pad met voormalig Slayer-drummer Paul Bostaph, wist mij te overtuigen, al was het geluid naar mijn mening iets te baszwaar en kreeg dankbaar applaus van een publiek op de einde van hun optreden Een groot deel wachtte op de twee volgende bands.

Na een pauze van 30 minuten gingen de lichten uit en betraden de vier mannen rond bandleider Dave Mustaine het podium. En Megadeth kwam, zag en overwon. Er is geen andere manier om haar uiterlijk te beschrijven. De band raakte meteen in topvorm. Met nieuwe gitarist Chris Broderick aan boord kon je opnieuw zien waartoe de band in staat is. Megadeth straalde van precisie en speelplezier. Met het openingstrio “Sleepwalker”, “Wake Up Dead” en “Take No Prisoners” laat de band het publiek uit hun dak gaan, headbangen en crowdsurfen. Qua poses verslaan gitarist Chris Broderick en vooral bassist James LoMenzo de frontman veruit. Mustaine lijkt aan het begin van een concert bijna gereserveerd en wordt pas warmer naarmate het concert vordert. Maar het maakt niet uit, hij heeft de fans stevig onder controle, dankzij zijn gitaar!

Veel spektakel is er dus niet. Maar waarom? Nummers als ‘Hangar 18’, waarvan het uitgebreide instrumentale gedeelte in alle opzichten werd gevierd, of het luid gezongen ‘A Tout Le Monde’ werk op zichzelf. In ieder geval “Peace Sells” en “Symphony Of Destruction”. De songkeuze is zonder twijfel te omschrijven als extra klasse. Vanwege de korte speelduur van slechts 60 minuten was het motto van het concert "weinig praten, veel spelen" en als er gepraat werd, was Dave uiterst vriendelijk - net als de hele band, zo ontdekte ik tijdens de meet 'nd greet. Met nummers als “Rust In Peace”, “Symphony Of Destruction”, “Peace Sells”, “My Darkest Hour”, “A Tout Le Monde” en “She-Wolf” leidde Megadeth het enthousiaste publiek door hun meest bijzondere jaren. Ze rondden een uitstekend optreden af ​​met het perfect uitgevoerde “Holy Wars… The Punishment Due” en namen afscheid met de woorden “you’ve been great, we’ve been Megadeth”!

Megadeth vervult haar plicht en laat het publiek met goed getrainde nekspieren achter. Megadeth heeft opnieuw mijn verwachtingen overtroffen. De band was ongelooflijk strak, elke solo was perfect - complimenten voor Chris Broderick, die de solo's van Friedman en Poland bijna kopieerde en toch keer op keer zijn eigen stempel wist te drukken. Mustaine zong de hoge registers heel vreemd, maar gezien wat hij ook op de gitaar deed, was dat niet zo tragisch. Al met al een fantastisch concert dat de zaal aan de kook bracht en met veel kracht in je gehoorgangen sneed. De setlist was erg lead-heavy, maar het was overtuigend dat het enige wat ze hadden kunnen besparen was “opnieuw om het podium vragen”, vooral als Mustaine, volgens zijn eigen verklaring, weinig geklets en meer tijd voor liedjes wilde hebben. Hoe dan ook, Megadeth doodt!

• Slaapwandelaar
• Dood wakker worden
• Nemen geen gevangenen
• A Tout Le Monde
• Washington is de volgende!
• Wolvin
• In mijn donkerste uur
• hangar 18
• Symfonie van vernieling
• Vrede verkoopt
• Huid van mijn tanden
• Heilige oorlogen ... de straf die verschuldigd is

Op YouTube kwam ik dit filmpje van gisteravond tegen, dat Amaley69 online heeft gezet en Megadeth in actie laat zien:

Megadeth - 11/03/2009

Om precies 21.30 uur betraden de heren Halford, Tipton, Downing, Hill en Travis het podium. Het drumstel stond op een drie meter hoog podiumframe, dat was voorzien van twee trappen, twee liften van waaruit Halford afwisselend opsteeg, en een deur direct onder het drumstel. Halford, gekleed in een zilveren cape, stond tijdens de opener ‘Dawn Of Creation’ vrijwel roerloos in de galerie en poseerde tot het laatste nummer op onnavolgbare wijze. Met hits als ‘Metal Gods’, ‘Breaking The Law’, ‘Dissident Aggressor’, ‘Painkiller’ en ‘Hell Bent For Leather’ zorgde Judas Priest ervoor dat zijn discipelen in een bijna extatische toestand verkeerden. Tussen de nummers door werd de band hulde gebracht en uitbundig gevierd met het verplichte “Priest, Priest, Priest – shouts”. Na bijna vier decennia metalgeschiedenis staan ​​de Engelsen nog steeds aan de top en lijken ze nog steeds kracht te hebben voor meerdere jaren en meer tours. Want de band heeft alles wat je nodig hebt om na zo'n lange tijd succesvol door Europa te toeren. Hoewel Rob op het podium op mij erg stijf en rigide overkwam, waren dat zeker de koude temperaturen in Zwitserland...

Een grote, vooral luide avond eindigde rond 23.00 uur en een menigte vrolijke metalheads begaf zich stralend van vreugde naar huis. Ze blikten terug op de afgelopen uren en kwamen vooral tot de conclusie: eens metal, altijd metal!

Judas Priest - 11/03/2009 - De wet overtreden

[rwp-review id=»0″]